Κεφ.18 Η Απολογία

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ
29/4/2005, Μπουένος Άιρες

«Μου χρειάζεται κάποιος χρόνος για να συνέλθω για να σου πω ότι είναι να σου πω. Έτσι σκέφτηκα να σου περιγράψω πρώτα τον πρωινό μου περίπατο μήπως μπορέσω έτσι να βρω πάλι τον σωστό βηματισμό στην σκέψη μου.«
»Οι Αθηναϊκές εφημερίδες φτάνουν εδώ με μεγάλη καθυστέρηση. Το γεγονός ότι είναι σήμερα Κυριακή του Πάσχα για τους Ορθόδοξους η πόλη έδειχνε να το αγνοεί ζώντας στον ρυθμό του αποψινού ντέρμπι της Ρίβερ Πλέιτ με την Μπόκα Τζούνιορς. Εφημερίδες με την έντυπη επιβεβαίωση της είδησης του Ελληνικού Πάσχα θα φτάσουν εδώ μετά τέσσερις με πέντε ημέρες, σήμερα κανονικά θα κυκλοφορούσαν τα φύλλα της Μεγάλης Τετάρτης, με την προϋπόθεση ότι έχει πετάξει η Ολυμπιακή για Παρίσι και να μην έχουν ξεχάσει πάλι να πάρουν το δέμα με τις ελληνικές εφημερίδες οι υπάλληλοι της Air France, που της κάνει την ανταπόκριση μέχρι εδώ. Έτσι ξεκίνησα αμφιβάλλοντας.«
»Ο γιατρός μου είχε συστήσει περιπάτους και έκθεση στον καθαρό αέρα. Φημίζεται ξέρεις γι’ αυτά τα δύο το Μπουένος Άιρες. Έφυγα νωρίς το πρωί, κοιμόσασταν και οι δυο ακόμα, και ακολούθησα τη συνηθισμένη διαδρομή μου στην Ντιστρίτο Φεντεράλ. Από εδώ μέχρι τον Οβελίσκο στην Αβενίδα δελ Χούλιο είναι περίπου δυο χιλιόμετρα. Από την Λεωφόρο Καλλάο προχώρησα προς την εκκλησία Ιγκλέσια Σαν Νικόλας στην λεωφόρο Σάντα Φε, που έχει εκείνη την καταπληκτική παιδική χορωδία. Εκείνη την ώρα δεν είχε τίποτα, η πρωινή λειτουργία των Καθολικών είχε τελειώσει από ώρα και όταν έφτασα σκούπιζαν. Πριν φτάσω στην Αβενίδα δελ Χούλιο, έστριψα δεξιά στο δρόμο που ήξερα ότι περνούσε από την πλατεία πίσω από το Τεάτρο Κολόν για να στρίψω μετά στο στενάκι που είναι το Θέατρο Θερβάντες. Ακριβώς απέναντι του είναι το καπνοπωλείο που πουλάει ελληνικές εφημερίδες. Το ξέρεις, εκεί που σε συνάντησα. Ο ιδιοκτήτης του είναι Ιταλός, μόλις με είδε έκανε χαρές σαν να είδε τον καλλίτερο πελάτη του και άρχισε πάλι να αραδιάζει τα ονόματα των Αργεντίνων ποδοσφαιριστών που παίζουν στις Ελληνικές ομάδες. Έψαξα στο βάθος της στοίβας για τις πολιτικές εφημερίδες. Βρήκα Καθημερινή της Πέμπτης, Νέα, και Ελευθεροτυπία της Τετάρτης.«
»Στη γωνία απέναντι από την Πρεσβεία της Βραζιλίας στο βόρειο άκρο της Λεωφόρου Ιουλίου, έχει ένα ελληνικό ταβερνάκι. Χθες διαφήμιζε μαγειρίτσα που δεν την πρόλαβα για να σας φέρω. Περπάτησα σχεδόν όλη την λεωφόρο, κοντά τρία χιλιόμετρα από τον Οβελίσκο μέχρι εκεί, ανάμεσα στους κήπους της και από τον ίσκιο, κάνει ζέστη πάλι σήμερα. Είχα την ελπίδα να σερβίρουν σήμερα αρνάκι στη σούβλα για να τηρήσουμε το έθιμο. Ήταν κλειστό, αρκέστηκα σε ένα καφέ σε ένα διπλανό μπιστρό που μπήκα για να διαβάσω τις εφημερίδες. Τα φύλλα της Τετάρτης δημοσίευαν την είδηση σε πανομοιότυπα δίστηλα. Στη διαβάζω:«

Κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών με διασυνδέσεις με την τρομοκρατία στην Κέρκυρα – Μεγάλη διεθνής επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας
25/4/2005, Κέρκυρα, του ανταποκριτή μας
Μεγάλο διεθνές κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών με πιθανές διασυνδέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις του εξωτερικού εξαρθρώθηκε χθες στην Κέρκυρα. Όπως ανακοινώθηκε από την τοπική διεύθυνση Ασφαλείας, η σπείρα διακινούσε μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης, έχοντας ως κέντρο της την ιστορική βίλα Δελακούρα στο προάστιο Αλεπού έξω από τη πόλη της Κέρκυρας. Από τις ίδιες πηγές ανακοινώθηκε ότι συνελλήφθησαν και ανακρίνονται, μετά από πολύμηνη παρακολούθηση και συνδυασμένες ενέργειες των διωκτικών αρχών, ο επιστάτης του κτήματος Δελακούρα Φώτης Παγκράτης και η σύζυγός του Μαρίνα, κάτοικοι Κερκύρας, καθώς και ο επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αττικής Κωνσταντίνος Φωτεινός, κάτοικος Αθηνών, που φέρεται και ως ο εγκέφαλος της σπείρας. Στον χώρο της βίλας βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένα περίστροφο, ένα κιλό κοκαΐνης και μικροποσότητα χασίς. Κρατούνται και ανακρίνονται επίσης μέλη του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού του Ψυχιατρείου Κερκύρας, οι οποίοι φαίνεται ότι είχαν συχνές επαφές με τους συλληφθέντες, για πιθανή συμμετοχή τους στην διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών.
Από τις ίδιες πηγές ανακοινώθηκε ότι για την σύλληψη συνεργάστηκαν και οι Ιταλικές αρχές οι οποίες ήδη συνέλαβαν δύο Κούρδους συνεργάτες του Φωτεινού και οι οποίοι φέρονται να εμπλέκονται στην δράση παράνομων Κουρδικών οργανώσεων που δρουν στην Βόρεια Ιταλία. Διερευνάται η περίπτωση η σπείρα να χρησιμοποιούσε τα έσοδα από το εμπόριο των ναρκωτικών ουσιών για την χρηματοδότηση της διεθνούς τρομοκρατίας μέσω παράνομων Κουρδικών οργανώσεων, οι οποίες φέρονται να έχουν σχέσεις με τα πλοκάμια της Αλ Κάιντα που δρουν στο Βόρειο Ιράκ.
Οι αρχές έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό σε όλο το νησί αναζητώντας και την τριαντάχρονη μνηστή του Φωτεινού Φρόσω Δρόσου, επιστημονική συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Αττικής, η οποία διέφυγε της σύλληψης.
Οι έλεγχοι στο λιμάνι και το αεροδρόμιο είναι από χθες εξονυχιστικοί ενώ στις προσπάθειες σύλληψης της Δρόσου συμμετέχουν πλωτά του λιμενικού και το ελικόπτερο της αστυνομίας.
Τις τοπικές διωκτικές αρχές συνεχάρη για την επιτυχία τους ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο επίτιμος αρχηγός της ελληνικής αστυνομίας στρατηγός ε.α. Γ. Μαυρέας.

»Είδηση- μήνυμα με την υπογραφή του Μαυρέα. Αυτή η σκέψη ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν την διάβασα. Στην Καθημερινή της Πέμπτης είχε και συνέχεια. Γράφει ότι συνεχίζονται οι έρευνες για την Δρόσου και ότι τις συντονίζει ο επίτιμος αρχηγός στρατηγός Μαυρέας λόγω της σπουδαιότητας της υπόθεσης. Πλήρωσα αφήνοντας άθικτο τον καφέ και πήρα το δρόμο για την Λεωφόρο Καλλάο με τα πόδια βαριά όσο και οι σκέψεις μου. Τελικά δεν άντεξα, πήρα ταξί για να έρθω εδώ και ας ήταν μόνο για πέντε τετράγωνα.»

«Τον τύλιξαν σε μια κόλα χαρτί τον Φωτεινό. Άκου εκεί έμπορος ναρκωτικών και τρομοκράτης… Τα καθάρματα» σχολίαζε η Πόλυ ξαναδιαβάζοντας πάλι την είδηση. Είχε πλέον συνέλθει για τα καλά από το τζετ λαγκ της πτήσης της από το Παρίσι και κοιμόταν πλέον καλλίτερα. Τέλειωνε τον πρωινό ελληνικό καφέ που της είχε ετοιμάσει η Στέλλα που τώρα προσπαθούσε να μαγειρέψει κάτι με αρνάκι στο φούρνο. Άφησε τα κουζινικά της και πήρε την εφημερίδα να διαβάσει και αυτή την είδηση. Τις προηγούμενες, αυτές που γράφτηκαν για τον θάνατο του Λάσκου, τις ξέρατε πριν τις διαβάσετε. Η Πόλυ είχε φτάσει στο Μπουένος Άιρες πιο γρήγορα από τα αθηναϊκά φύλλα.

«Λες να βρήκαν το αρχείο;» ρώτησε η Στέλλα.

«Δεν ξέρω τι να πω. Δεν ξέρω και τι δουλειά έχει η Δρόσου να μπλεχτεί σε αυτή την ιστορία. Εδώ λέει ότι την ψάχνουν σαν συνεργό του Φωτεινού. Δεν ήξερα ότι τα είχαν. Την θυμάμαι τώρα, είναι εκείνο το ψιλόλιγνο κορίτσι που μοιραζόταν το ίδιο γραφείο με τον Φωτεινό και με τον συνεργάτη του Καραγιάννη, να δεις πως τον έλεγαν…ναι, τον Προκοπίου.»

«Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να μάθουμε τι έγινε με το αρχείο» είπε η Πόλυ, ανοίγοντας τον φορητό υπολογιστή που ήταν στην τραπεζαρία ανάμεσα στις στοίβες με τους φακέλους των ερευνητικών εργασιών μου. Συνδέθηκε στο ίντερνετ, μπήκε σε κάποια ιστοσελίδα μιας Ένωσης Ιστορικών Τέχνης και πληκτρολόγησε το όνομα Plot-out και κάποιο συνθηματικό. Εμφανίστηκε το ιστορικό κάποιων μηνυμάτων που ανταλλαχθήκαν ανάμεσα στον Plot-out με κάποια Romfea. Προχώρησε κατευθείαν προς στο το τέλος των καταγεγραμμένων συνομιλιών. Ένα μήνυμα από την Romfea έδειχνε ότι είχε αρχίσει να στέλνετε την μεγάλη Τετάρτη στις οκτώ και είκοσι το βράδυ στην χρονική ζώνη Αθήνα-Γιοχάνεσμπουργκ. Ξεκινούσε γράφοντας:

Είχες γράψει με μεγάλα γράμματα «Μου αρέσει να έχει ήλιο για να κάθομαι στη σκιά» πάνω στην αφίσα του ΕΟΤ με εκείνο τον λαμπρό Αιγαιοπελαγίτικο ήλιο που είχαν κρεμάσει πίσω απ’ το γραφείο σου στο Πανεπιστήμιο…

Συνέχιζε για πολλές σελίδες. Προς το τέλος, με ένα κείμενο που στάλθηκε το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και που έγραφε:

… Την ώρα που σε πέταγαν μέσα σε ένα από τα οχήματα ακούστηκε η στριγκλιά της Μαρίνας και οι φωνές διαμαρτυρίας του Φώτη, πριν αυτές χαμηλώσουν πίσω από τις βαριές ηχομονωτικές πόρτες του άλλου οχήματος που έκλεισαν απότομα. Μετά από αυτό τίποτα, πλήρες σκότος και ησυχία. Ίσως ένα τσίμπημα βελόνας στο δεξί μπράτσο να είναι το τελευταίο πράγμα που θα θυμάσαι.

Θα ήταν η ώρα που σπάνε τους μπότηδες στα καντούνια, όταν γράφτηκε σαν επίλογος το πιο κάτω κείμενο:

Και η Φρόσω έμεινε στο μυστικό δωμάτιο γυμνή, μη μπορώντας να ξεμυτίσει με όλους αυτούς που συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται ψάχνοντας τη βίλα, διαφωνώντας δυνατά για τον τρόπο που θα σε παρουσιάσει καλλίτερα σαν τρομοκράτη. Έμενε στο σκοτάδι τυλιγμένη με ένα σεντόνι όπως με τους φόβους της. Νηστική, διψασμένη και έγκλειστη αναρωτιόταν, για να μην χάσει τελείως τα λογικά της, ποιο να ήταν το μυστικό του Σαρόκκο που ανακάλυψες και γιατί να σε ονόμασε Ρομφαία ο Λάσκος.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει το δικό της φ στον φόβο του εγκλεισμού της και να γράψει εδώ, αντί για σένα, εκείνη την απολογία σου που ακούστηκε στο πηγάδι των ήχων της σιωπής σου. Απολογία για όλες τις κατηγορίες που θα μπορούσαν να σου προσάψουν και με την ελπίδα αυτή να διαβαστεί από κάποιον που θα ήθελε και θα μπορούσε να βοηθήσει.

Δεν ασχολήθηκε κανείς από τους τρεις μας με το αρνάκι με τις πατάτες που περίμεναν να φαγωθούν στο φούρνο όσο διαδεχόσασταν ο ένας τον άλλο στην εκφώνηση του κειμένου. Θα ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν τελείωσε την ανάγνωση η Πόλυ και την ρώτησα:

«Εσύ έστειλες το μήνυμα την επόμενη μέρα που βρήκες τον Φαίδωνα νεκρό στο σπίτι Πόλυ;»

«Ναι, εγώ. Βρήκα κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις του Φαίδωνα στο κομοδίνο του όταν γύρισα από την παραλία αργά το απόγευμα της Τετάρτης και τον βρήκα νεκρό. Όπως σας είπα, το σπίτι ήταν άνω κάτω, πρέπει να πάλεψε γενναία πριν τον τελειώσουν όπως τον τελείωσαν. Όταν συνήλθα από το σοκ δεν ήξερα τι να κάνω. Φοβήθηκα πως αν ειδοποιούσα την αστυνομία, μπορεί να είχα και εγώ την ίδια τύχη. Ο Φαίδωνας μου είχε πει ότι δεν εμπιστευόταν κανένα. Ήθελα να ειδοποιήσω τον Φωτεινό επικοινωνώντας μαζί του με τον τρόπο που είχαν συμφωνήσει με τον Φαίδωνα αλλά φοβόμουν μην εντοπιστεί το μήνυμα, μιας και αυτό αναγκαστικά θα περιείχε ονόματα και γεγονότα, και γίνει έτσι αυτό η αιτία να αποκαλυφθεί και αυτός. Ήξερα το ψευδώνυμο και το συνθηματικό του Φαίδωνα στην Ένωση. Εγώ είχα δακτυλογραφήσει την εισαγωγική διάλεξη των μαθημάτων που έκανε ο Φαίδων στον Φωτεινό και είχα παρακολουθήσει και ένα τους μάθημα. Έτσι πληκτρολόγησα και του έστειλα ότι βρήκα στις σημειώσεις του Φαίδωνα που είχε αφήσει στο κομοδίνο. Πρόσθεσα μόνο στο αρχικό κείμενο του Φαίδωνα την φράση απαγχονισμένοι στον απόηχο της υστερίας τους σε μια προσπάθεια να μιμηθώ εσένα και τον καθηγητή σου και τη συνήθειά σας να κρύβετε πληροφορίες με εμβόλιμες λέξεις μέσα στα κείμενα σας. Δεν μπορούσα να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο εκείνη την ώρα. Ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανα λίγο πριν αφήσω τρομοκρατημένη το σπίτι για να πάω στο αεροδρόμιο, αφήνοντας τον Φαίδωνα άταφο και άκλαυτο.»

«Πως ήξερες ότι είμαστε εδώ;» την ρώτησε η Στέλλα.

«Δεν το ήξερα, ο Φαίδωνας προστάτευε κάποιες πληροφορίες ακόμη και από εμένα. Για να με προστατέψει ίσως, τι να πω. Υπέθεσα ότι είσαστε εδώ όταν θυμήθηκα ότι ο Φαίδωνας έψαχνε να βρει κάποιο ειδικό ογκολογικό νοσοκομείο στο Μπουένος Άιρες το περασμένο φθινόπωρο, λίγο πριν φύγουμε για την Νότιο Αφρική. Δεν μου εξήγησε τότε τι το ήθελε, από διαίσθηση το συνδύασα με το πρόβλημα υγείας που είχες Σπύρο, που μου το είχε αποκαλύψει ο Φαίδωνας μετά που εξαφανίστηκες. Θυμήθηκα μετά που μου είχες πει κάποτε ότι πάντα ήθελες να μάθεις να χορεύεις αργεντίνικο ταγκό σε αυτή την πόλη. Δεν είχα και που αλλού να πάω, πήρα το αεροπλάνο και ήρθα. Για να σε εντοπίσω ήταν εύκολο. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα να μάθω κατεβαίνοντας στο αεροδρόμιο ήταν που πουλάνε εδώ ελληνικές εφημερίδες. Ήξερα πως δεν θα μπορούσες να εγκαταλείψεις ποτέ την συνήθειά σου να τις διαβάζεις καθημερινά. Δυο μαγαζιά πουλάνε ελληνικές εφημερίδες εδώ, απέκλισα αυτό απέναντι από την ελληνική πρεσβεία, στήθηκα έξω από το καπνοπωλείο του Ιταλού και σε περίμενα. Αυτό είναι.»

«Ευτυχώς δεν έχουν κάνει τις ίδιες σκέψεις και οι άνθρωποι του Μαυρέα» είπε η Στέλλα.

«Τι σχέση μπορεί να έχει αυτός με τον Φαίδωνα Σπύρο; Άνθρωποί του σκότωσαν τον Φαίδωνα;» ρώτησε η Πόλυ σκουπίζοντας ένα δάκρυ της με μια χαρτοπετσέτα.

«Δεν ξέρω αν ήταν από κάποιον σταθμό Zulu, όπως τον φαντάστηκε η Δρόσου στην απολογία που έγραψε για λογαριασμό του Φωτεινού ή αν ο τοπικός τους συνεργάτης έχει κάποιο άλλο κωδικό όνομα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όποιοι και να είναι οι δολοφόνοι, έχουν κάποια σχέση με τον Στρατηγό Μαυρέα, αυτού που εμφανίζεται να δίνει συγχαρητήρια για την σύλληψη του Φωτεινού, του Παγκράτη και της Παγκράταινας και να συντονίζει τις αστυνομικές έρευνες για να βρουν την Δρόσου, παρά το ότι έχει αποστρατευτεί. Είναι αυτός που σας έστελνε τυπωμένες τις συνομιλίες σας Πόλυ, ο ίδιος που με απείλησε με τη ζωή του Φαίδωνα αν δεν του παρέδιδα το αρχείο του Λαφανουί. Δεν ξέρω τι ρόλο παίζει ακριβώς, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτός διέταξε να σκοτώσουν τον Λάσκο για να ξετρυπώσει τον Φωτεινό και μετά έβαλε και τον έπιασαν σαν έμπορο ναρκωτικών και συνεργάτη τρομοκρατών για να πάρω εγώ το μήνυμα.»

«Ποιο μήνυμα;» ρώτησαν και οι δύο ταυτόχρονα.

«Θέλει να παραδοθώ και να τους παραδώσω το αρχείο του Λαφανουί σταματώντας κάθε μου έρευνα που έχει σχέση με το περιέχόμενό του. Με αυτό του το μήνυμα δείχνει πανίσχυρος, φαίνεται ότι έχει την δύναμη να βάζει την αστυνομία να κάνει ότι αυτός θέλει, κάποιους δημοσιογράφους να γράψουν όσα τους υπαγορεύει και να χρησιμοποιεί και εγώ δεν ξέρω ποιόν άλλον. Μέχρι και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μπλέχτηκε στην υπόθεση. Αυτό κάνει, με αυτή την είδηση επιδεικνύει την δύναμή τους για να με τρομοκρατήσουν. Πίσω του έχει την στήριξη πανίσχυρων μηχανισμών που στηρίζονται στα τεράστια συμφέροντα κάποιων φαρμακευτικών εταιριών αλλά και όσων δεν νοιάζονται για την υγεία μας, σπέρνοντας τον τρόμο με όποιο τρόπο μπορούν. Χρησιμοποιούν τώρα και τον πιο ύπουλο τρόπο, τρομοκρατούν και με την ίδια την υγεία, καλώντας με υπερβολές και με φασιστικής έμπνευσης και αισθητικής μηνύματα τον κόσμο να κάνει πρόληψη για την πρόληψη, αδιαφορώντας για την ψυχικές νόσους, όπως την κατάθλιψη, που θερίζουν και που είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής και αυτών των πολιτικών τους περί δήθεν προαγωγής της υγείας, και που έχουν σαν μοναδικό στόχο το κλείσιμο στο ατομικό κουκούλι τον καθένα μας. Αν ήθελαν να κάνουν κάποια πρόληψη για την ψυχική υγεία, θα έπρεπε να σταματήσουν να διοχετεύουν στα μέσα ενημέρωσης υστερίες, που προβάλλουν υπερβολικούς κινδύνους που απειλούν την δημόσια υγεία, λες και υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάψουν οι άνθρωποι να αρρωσταίνουν αν ακολουθήσουν τις «σοφές» τους συμβουλές. Ίσως έτσι να βρουν και οι γιατροί χρόνο για να κάνουν τη δουλειά τους με τους πραγματικά ασθενείς, αφήνοντας επιτέλους τους υγιείς στην ησυχία τους.»

«Τι ήταν αυτό που ανακάλυψε ο Φωτεινός πριν τον συλλάβουν Σπύρο; Αυτό που θα του τα εξηγούσε όλα, όπως του είχες γράψει σε εκείνο σου το μήνυμα;» ρώτησε η Πόλυ.

«Αυτό που κρύβονταν στο Σαρόκκο είναι η κλειδωμένη τρέλα. Αυτήν έκρυβαν στο Ψυχιατρείο μέχρι τώρα. Και αυτός ο κύριος με καλεί δημόσια με αυτή την στημένη είδηση να διαπραγματευτούμε για την διάδοσή της. Δεν το βλέπετε;» απάντησα.

Μείναμε και οι τρεις σιωπηλοί για πολύ ώρα. Την σιωπή διέκοψε κάποια στιγμή η Στέλλα ρωτώντας:
«Τι λες να κάνουμε τώρα Σπύρο;»

«Κοιτάξτε, το αρχείο και τα μυστικά του έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί. Μέχρι τώρα θα έχουν κάνει τον γύρω του κόσμου και τα απόρρητα στοιχεία του Λαφανουί θα έχουν ήδη αναπαραχθεί από πολλούς, κάποιους με πολύ ενοχλητικότερες φωνές από την δική μου. Αυτό περίμενα ότι θα έκανε αυτός ο λεβέντης ο Φωτεινός αντί για μένα, που δείλιαζα να κάνω κάτι ανάλογο. Ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε να αναλύσει τα στοιχεία που μου έστειλε ο Λαφανουί με την μέθοδό που επινόησε, εγώ δεν θα τα κατάφερνα τόσο αποτελεσματικά όσο αυτός. Δεν με απογοήτευσε. Εσείς οι δυο δεν έχετε να κάνετε τίποτα. Θα πρέπει να μείνετε εδώ για όσο χρόνο χρειαστεί. Το μόνο που μου μένει να κάνω εγώ είναι να γράψω και την δική μου απολογία, να την έχω έτοιμη πριν παραδοθώ στις Ελληνικές Αρχές στην πρεσβεία του Μπουένος Άιρες. Όσο ποιο γρήγορα γίνεται μάλιστα, πριν καταλάβουν ότι δεν έχω πλέον την αποκλειστική πρόσβαση στο αρχείο του Λαφανουί. Έτσι ίσως μπορέσω να διαπραγματευτώ την απαλλαγή του Φωτεινού από τις κατηγορίες που του φόρτωσαν, την απαλλαγή σου Πόλυ από αυτές που θα σου φορτώσουν και πριν πεθάνει από την δίψα εκείνο το κορίτσι, κλεισμένη τόσες μέρες σε εκείνο το κρυφό δωμάτιο στη Κέρκυρα. Μόνο θα ήθελα να ξέρεις Πόλυ, πόσο λυπάμαι για την τροπή που πήραν τα πράγματα με τον Φαίδωνα. Κάτι τέτοιο δεν το περιμέναμε πέρσι, πριν από την εξαφάνισή μου από την Αθήνα, όταν σχεδιάζαμε μαζί τις κινήσεις μας στην τελευταία μας συνάντηση.»

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή η Ρομφαία ξαναζωντάνεψε την ιστοσελίδα της Διεθνούς Ένωσης Ιστορικών Τέχνης, στέλνοντας το ένα γράμμα να ακολουθεί με μεγάλη καθυστέρηση το προηγούμενο, για να σχηματιστούν στο τέλος οι παρακάτω λέξεις:

Υπάρχει κανείς εκεί έξω να με ακούει;