ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
18/3/2005, Αθήνα
Είχες γράψει με μεγάλα γράμματα «Μου αρέσει να έχει ήλιο για να κάθομαι στη σκιά» πάνω στην αφίσα του ΕΟΤ με εκείνο τον λαμπρό Αιγαιοπελαγίτικο ήλιο που είχαν κρεμάσει πίσω απ’ το γραφείο σου στο Πανεπιστήμιο. Ποτέ δεν φανταζόσουν πόσο πολύ θα σε σημάδευε αυτή η φράση από εκείνο το βιβλίο που σου άρεσε κάποτε, τότε που αποφάσισες να ζεις τις μέρες σου στη σκιά της, δουλεύοντας το αναθεματισμένο διδακτορικό σου που δεν έλεγε να τελειώσει.
Στην αρχή το παρατσούκλι στο κώλυσαν τα πειραχτήρια των μεταπτυχιακών φοιτητών. Το Σκοτεινός αντί για το Φωτεινός για επώνυμο κυριάρχησε τόσο, ώστε να σε ξέρουν οι περισσότεροι πλέον σαν Κώστα Σκοτεινό, με το παρατσούκλι να δικαιολογεί πλέον και το ωχρό της επιδερμίδας σου από την πολύχρονη έκθεση σου στην σκιά της αφίσας. Έτσι το «Σκοτεινός τύπος» ή σκέτα ο «Σκοτεινός», αντικατέστησε σταδιακά το επώνυμο σου τόσο που κάποιοι από τους νεότερους να είναι πλέον πεισμένοι ότι η ταυτότητα σου γράφει Κωσταντίνος Σκοτεινός του Ανδρέα και της Αλεξάνδρας το γένος Τρανταφύλλου, όνομα συζύγου κενόν, χρονολογία γέννησης 21/2/1974, τόπος γέννησης Γαλαξίδι Φωκίδας, κάτοικος Πετράλωνα Φαλήρου 6, επάγγελμα ακόμη γράφει μαθητής, ύψος 1,85, πρόσωπο ωοειδές, χρώμα ματιών κουρασμένα.
Ήταν βεβαίως και το ερευνητικό πεδίο σου συνυφασμένο με τόπους ανήλιαγους και σκοτάδια. Διάλεξες να μελετήσεις τις καταναλωτικές συνήθειες των θαμώνων των ίντερνετ καφέ σε σχέση με τις τάσεις που δημιουργούνται από την διείσδυση καταναλωτικών προτύπων στους δικτυακούς τόπους που συχνάζουν. Σκοτεινό το θέμα σαν τους χώρους που τρέχεις να κάνεις τις έρευνες πεδίου, βάζοντας τις φωτεινές σου ιδέες σε ερωτηματολόγια και στατιστικές που όμως μέχρι σήμερα συνεχίζουν να κρατούν τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε βαθύ σκότος. Στην αρχή είπες ότι ήταν η ζήλια των συνάδελφων υποψήφιων διδακτόρων και σε είπαν Σκοτεινό, μιας και που αυτοί αναγκάζονταν να κινούνται σαν πλανήτες γύρω από λευκούς νάνους, ενώ εσένα σε διάλεξε για μεταπτυχιακό συνεργάτη και μαθητή του ο ερυθρός γίγαντας της Σχολής Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ, ο γκουρού του κλάδου στην Ευρώπη, ο καθηγητής Σπύρος Πορφύρης. Ελλιπείς πάντα ήταν οι γνώσεις σου στην αστροφυσική, δεν ήξερες ότι οι ερυθροί γίγαντες γρήγορα εξαφανίζονται σε μια μαύρη τρύπα και σε αφήνουν εσένα, τον ετερόφωτο, να πλανιέσαι άσκοπα στην μοναξιά του σκοταδιού που αφήνουν πίσω τους. Έτσι, μετά την ξαφνική εξαφάνιση του επόπτη καθηγητή σου πριν από μήνες, βρέθηκες τελματωμένος, στερημένος από καθοδήγηση και άδειος από φρέσκες ιδέες, να αναλογίζεσαι αν θα ήταν καλλίτερο να είχες επιλέξει να σπουδάσεις αστροφυσική αντί για επικοινωνία και διαφήμιση.
Σήμερα ο μόνος ήλιος που λάμπει είναι αυτός της αφίσας στον τοίχο. Το βαρομετρικό χαμηλό, κολλημένο τον χάρτη των Βαλκανίων την τελευταία εβδομάδα, μαγνητίζει αέριες μάζες από τις στέπες της Ουκρανίας που φτάνουν με ριπές χιονιού μέχρι και το θολό τζάμι του γραφείου των υποψήφιων διδακτόρων του Τμήματος Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ του Πανεπιστημίου. Ο Προκοπίου, που συνήθως καταλαμβάνει με τον όγκο του όλο το απέναντι γραφείο, παρουσιάζει μια ερευνητική του εργασία σε ένα συνέδριο στην Αμβέρσα και θα λείπει μέχρι την Τετάρτη. Τα μαθήματά του στους προπτυχιακούς τα κάνει αυτή την ώρα η τρίτη ένοικος αυτού του τρίκλινου του πρώτου ορόφου του Κτιρίου Β4, η Φρόσω η τσαχπίνα, η επονομαζόμενη και Δρόσου ή κατά άλλους Δρόσω και για τους δικούς της στην Καρδίτσα Φρόσου. Έτσι, δύο ώρες μόνος, από τις εννιά και μισή που έβγαλες μπότες, κράνος, μπουφάν και γάντια να στεγνώνουν στο χλιαρό καλοριφέρ, χαζεύεις ξυπόλητος την κούπα με τον μαύρο καφέ που σήμερα πάγωσε ασυνήθιστα γρήγορα. Ίσως αυτό είναι και το μόνο ασυνήθιστο που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, ίσως και εβδομάδες ή μήνες, πόσοι αλήθεια να πέρασαν ακριβώς από τότε που άνοιξε η γη και κατάπιε τον Πορφύρη; Έριξες μια ματιά στο επιτραπέζιο ημερολόγιο, μεθαύριο κλείνουν δώδεκα μήνες από την μυστηριώδη εξαφάνιση που τα μόνα ίχνη που άφησε πίσω της ήταν η ανάμνηση των ειδησεογραφικών ρεπορτάζ στα τηλεοπτικά κανάλια των πρώτων ημερών από δαιμόνιους ρεπόρτερ-ντέντεκτιβ όπου διατυπώθηκαν όλα τα εξωφρενικά σενάρια, οι δύο άκαρπες εκπομπές της Νικολούλη το καλοκαίρι λίγο πριν και λίγο μετά την Ολυμπιάδα, που διερεύνησε όλα τα σενάρια ένα-ένα και η αναστάτωση του φαινομενικά ήσυχου ρυθμού της πανεπιστημιακής ζωής από τις κάθε λογής διωκτικές, δικαστικές και αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες πέντε-έξι κρατών ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Τα ορατά ίχνη από τους βανδαλισμούς των ειδικών της σήμανσης στο γραφείο του καθηγητή περιορίστηκαν σε μια τρύπα μεγέθους δύο Προκοπίου στην μεσοτοιχία με το γραφείο του καθηγητή Καραγιάννη (που πάσχει από χρόνια αλλεργία στην σκόνη και στην ακαταστασία) και η αφαίρεση για εξέταση στα επιστημονικά εργαστήρια της ασφάλειας, για άγνωστο ακόμη πόσο χρόνο, του προσωπικού υπολογιστή και δύο ζωγραφικών πινάκων που είχε κρεμάσει στο γραφείο του ο Πορφύρης. Η τρύπα καλύφθηκε προσωρινά με νοβοπάν και με τις γνωστές αφίσες του ΕΟΤ μέχρι να ολοκληρωθούν οι τυπικές διαδικασίες και να βρεθούν τα σχετικά κονδύλια για να αναλάβει δράση η Τεχνική Υπηρεσία του Πανεπιστημίου για να αναθέσει την εργολαβία σε κατάλληλο μειοδότη και να έλθουν, επιτέλους, οι Αλβανοί να διορθώσουν τα γκρεμισμένα. Ενδεχομένως αυτό αναμένεται να συμπέσει με την ολοκλήρωση των διαδικασιών αντικατάστασης του απόντος από την τριμελή και την πενταμελή επιτροπή που εποπτεύουν το διδακτορικό σου και με την επιστροφή του καθηγητή Καραγιάννη, της τριμελούς σου και αυτός, που έμεινε μονομελής μετά από την εξάμηνη αναρρωτική και την καπάκι ετήσια εκπαιδευτική άδεια που χτύπησε για να συνέλθει από το σοκ που έπαθε όταν γκρέμιζαν με τις βαριές τον τοίχο του, από την πλευρά του γραφείου του Πορφύρη, οι φουσκωτοί της αντιτρομοκρατικής με τα μαύρα.
«Ξεκόλλα φιλάρα, σύνελθε μη σε πάρει η μπάλα καταί . Έτσι που πας αδελφούλη’ μ, σε βλέπω γρήγορα να σχεδιάζεις σποτάκια για δρακουλίνια. Πάλι τρύπια κάλτσα φόρεσες σήμερα;»
Τίναξε τα μαλλιά της από τις νιφάδες που χιονιού πάνω στο καλοριφέρ και πέταξε το μπουφάν στο κοινόχρηστο καναπεδάκι του γραφείου που χρησίμευε καμιά φορά και για ένα γρήγορο ύπνο τα χαράματα που τελείωναν οι προθεσμίες. Μάζεψες τις ποδάρες που προσποιούταν ότι πυρώνονται στο ανεπαρκές θερμαντικό σώμα ντροπιασμένος για την τρύπια κάλτσα. Έχουν συνηθίσει όλοι να σε βλέπουν να δουλεύεις χωρίς παπούτσια χειμώνα καλοκαίρι, ο καθένας με το κουσούρι του σε αυτό το τμήμα, όποιος λέει ότι δεν έχει παίρνει αναρρωτικές. Είδες κρυμμένο οίκτο στα μάτια της έτσι που σε κοίταξε μια στιγμή πριν πάει προς τον αχνιστό καφέ και το κουλούρι στο γραφείο της που την περίμενε. Σίγουρα για την τρύπα. Για την τρύπα στην κάλτσα μήπως, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ακαδημαϊκά επιτρεπτό κουσούρι ή για την ατυχία σου να χαθεί ο βασικός σου συνεργάτης στην έρευνα την πιο κρίσιμη στιγμή της, την στιγμή που ήθελες πραγματικά καθοδήγηση για το επόμενο μονοπάτι της, μαζί με όλα τα στοιχεία που είχε αναλάβει να επεξεργαστεί στην κοινή σας δουλειά και που χωρίς αυτά δεν μπορείς να βγεις από την τρύπα;
Είπες «Πρέπει να τις πετάξω αυτές τις κάλτσες με τις τρύπες, πέρασε η μόδα τους πια» ενώ ήθελες να πεις «Παράτα μας βρε Φρόσω, τι ανάγκη έχεις εσύ». Δεν το τόλμησες γιατί δεν ήξερες, δυο χρόνια τώρα που είσαστε στο ίδιο γραφείο, ποιες ήταν οι ανάγκες αυτού του ψιλόλιγνου κοριτσιού με τα καστανά μαλλιά. Το μόνο που ξέρεις γι’ αυτήν είναι η καταγωγή της, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, για τη συνήθειά της να λύνει γρίφους και σπαζοκεφαλιές όταν θέλει να χαλαρώσει και το ότι την αποκαλούσαν Δρόσω όλοι οι αρσενικοί της Σχολής, φοιτητές και συνάδελφοι, για να την εκδικηθούν που δεν ενέδιδε στα σαχλά τους κόρτε. Τηλεφωνήματα προσωπικά δεν έκανε ποτέ από το υπηρεσιακό τηλέφωνο και όταν χτυπούσε το κινητό της έβγαινε στο διάδρομο.
Πήρε μια κούπα πάνω από το ψυγειάκι με τα εμφιαλωμένα νερά της και τα τυράκια, τα σαλαμάκια και τα βουτυράκια του Προκοπίου, την γέμισε μέχρι την μέση με το μισό της καφέ και σου τον έφερε μαζί με μισό κουλούρι.
«Νομίζω ότι τον έχεις ανάγκη τώρα. Δεν έχει γάλα και ζάχαρη, αρκέσου σε αυτά» είπε και έκανε τον ήλιο στην αφίσα να μπει στη σκιά μετά το χαμόγελο της. Για πρώτη φορά, δύο χρόνια σε αυτό το γραφείο, σου αρέσει να κάθεσαι στην σκιά απέναντι από τον ήλιο.
Λες ν’ ανοίξεις τον υπολογιστή σου. Θα έχουν μαζευτεί στην ηλεκτρονική θυρίδα σου αρκετά γράμματα που θα θέλουν απάντηση όλες αυτές τις ημέρες που δεν ασχολήθηκες με οτιδήποτε. Η απάντηση στην αίτησή σου για εκείνη την θέση του μεταπτυχιακού συνεργάτη στο LSΕ δεν πρόκειται να έλθει πριν το τέλος Μαίου. Περιμένεις να βρεις μηνύματα ρουτίνας με ανακοινώσεις του τμήματος ή ανέκδοτα συναδέλφων που συντηρούν τα συνήθη στερεότυπα και αν είσαι τυχερός, κανένα από κάποιο φιλαράκι από τον στρατό ή από κανένα παλιό συμφοιτητή. Η πρώην έπαψε να σου στέλνει εδώ και τρεις μήνες το καθιερωμένο μηνυματάκι της κάθε Δευτέρα από τότε που σου αποκάλυψε ότι είναι ερωτευμένη. Με εκείνο τον τοπικό πρώην χρηματιστηριακό σύμβουλο και νυν μεγαλοπαράγοντα του ΠΑΟΚ φυσικά, αυτόν που φτιάχτηκε καλά την εποχή της φούσκας και που πρόλαβε και βγήκε έγκαιρα. Όχι πια ερωτευμένη με εσένα, εσύ ήσουν πλέον ο καλός της φίλος. Αυτό σου έγραφε μονότονα κάθε Δευτέρα από τότε που αποφάσισε πριν δέκα μήνες να γυρίσει στο πατρικό της στο Πλατύ και να ασκήσει τις υψηλές τεχνικές που κατείχε περί επιθετικής επικοινωνιακής πολιτικής στην οικογενειακή της επιχείρηση «Βιομηχανία Ειδών Προικός Βορείου Ελλάδος» και στην αναζήτηση κάποιου κατάλληλου που να είχε βγει έγκαιρα. Εσένα τι να σε κάνει έτσι που εγκλωβίστηκες εδώ μέσα; Το αναβάλεις το άνοιγμα του υπολογιστή. Δεν σου φτάνει ο μισός καφές, το μισό κουλούρι και ένα λαμπρό χαμόγελο για να κάνεις επανεκίνηση. Θέλεις κι άλλο.
Είπες «Μου άνοιξες την όρεξη με το κουλούρι. Είδες να έχει μείνει τίποτα στο ψυγείο ή να πάω να φέρω προμήθειες από το κυλικείο;»
Είπε «Αυτό το ψυγείο είναι μια αποθήκη χοληστερόλης, κάθε φορά που το ανοίγω αηδιάζω με όλα αυτά τα σκουπίδια που μπουκώνεται όλη μέρα ο χοντρός. Πες του και συ βρε Κώστα τίποτα, θα μας μείνει στα χέρια καμιά μέρα από κανένα εγκεφαλικό ή από καρδιά.»
«Λέει ότι οι εξετάσεις του βρίσκουν φυσιολογικές τιμές και δεν έχει λόγους για να ανησυχεί. Και ότι δεν είναι χοντρός, πεσμένο στήθος θεωρεί ότι είναι όλο αυτό το βουνό που του χρησιμεύει για μαξιλαράκι όταν χτυπάει στις γωνίες. Εσένα ξέρεις πως σε λέει;»
«Μπα, με κουτσομπολεύετε πίσω από την πλάτη μου όταν τρέχω να κάνω τα εργαστήριά σας καθάρματα; Για λέγε, για λέγε.»
«Η Ελειποβαρής Λιπόσαρκη, ή η Έψιλον Λάμδα για συντομία. Μια φορά του ξέφυγε και σε φώναξε έτσι αλλά δεν το κατάλαβες. Πιστεύει ότι το παρακάνεις με την υγιεινή διατροφή, τη γυμναστική και την δίαιτά σου.»
«Το κτήνος. Άκου λιπόσαρκη εγώ. Εντάξει, παίρνω τα μέτρα μου με όλα αυτά που ακούμε, τι ήθελε να κάνω. Κι εσύ τι θέση παίρνεις αγαπητέ μου ξυπόλητε Σκοτεινέ, με θεωρείς και εσύ Έψιλον Λάμδα ή περιορίζεσαι στο Δρόσω όπως με λένε όλοι οι άλλοι πίσω από την πλάτη μου;»
«Εγώ πιστεύω αυτό που φαίνεται, δηλαδή ότι είσαι μια κορμάρα του κάμπου. Τώρα το τι τρως εσύ και τι τρώει ο άλλος δεν με αφορά καθόλου. Ή μάλλον με αφορά, αλλά μόνο όταν ανοίγω το ψυγείο για να τσιμπήσω από το κολατσιό σας όταν λείπετε και δεν βρίσκω τίποτα.»
«Να υποθέσω ότι αποφάσισες σήμερα να με πεις κορμάρα μόνο και μόνο επειδή σου έδωσα το μισό μου κουλούρι; Αν είναι έτσι Κώστα, να σου φέρνω κάθε μέρα ένα ολόκληρο.»
Γελούσε με τα μάτια, ήταν φανερό ότι σήμερα συνέβαιναν και σε αυτήν ασυνήθιστα πράγματα και το γλεντούσε. Δεν είχατε μιλήσει ποτέ τόσο πολύ αυτά τα δυο χρόνια στο ίδιο γραφείο χωρίς να εμπλέκονται στην συζήτηση σας πίνακες με αριθμούς, κατανομές πιθανοτήτων και εκτιμητές στατιστικών υποθέσεων και γι’ αυτό δεν μπορεί να την θεωρήσεις υπεύθυνη. Εσύ ήσουν πάντα αλλού όταν αυτή ήταν πάντα εκεί. Και τώρα τι να υποθέσεις, τι πιθανότητες υπήρχαν να πάει αυτή η συζήτηση πάρα κάτω;
«Τι κάνεις το Σαββατοκύριακο;» ρώτησες, προσδίδοντας στο ερώτημά σου σαφή χαρακτηριστικά εκτιμητή στατιστικής υπόθεσης.
«Γυμναστήριο σήμερα και αύριο το απόγευμα, αύριο το πρωί σουπερμάρκετ και λαϊκή στα βιολογικά, να κοιτάξω κάτι καινούργια ερευνητικά αποτελέσματα που μάλλον έχουν σχέση με την δημοσίευση που ετοιμάζω, τζόκιν την Κυριακή το πρωί στην παραλιακή, να μαγειρέψω κανένα φαί να έχω να τρώω την ερχόμενη βδομάδα, να βάλω πλυντήριο, τέτοια. Εσύ;»
Πλήρης η κατανομή της στον χρόνο. Θα σου αρκούσε ένα «Τίποτα» για να δεις συνέχεια και έτσι άλλαξες ρότα.
«Τώρα που το λες, έχω να βάλω και εγώ πλυντήριο και να σιδερώσω εκείνο το βουνό από τα ασιδέρωτα που έχει φτάσει στο ταβάνι. Άντε, ας κάνουμε καμιά δουλειά τώρα, θα φροντίσω να ανταποδώσω το κέρασμά σου αργότερα»
Άνοιξες επιτέλους τον υπολογιστή. Περιμένουν να διαβαστούν καμιά σαρανταριά ηλεκτρονικά μηνύματα. Το μάτι σου τράβηξε το όνομα του μοναδικού αποστολέα από τον οποίο δεν περίμενες ποτέ να έχεις μήνυμα. Ο Φαίδων Λάσκος, πρώην καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και προηγούμενος πρύτανης του Πανεπιστημίου, παλιά δόξα και μια από τις λιγοστές διεθνείς φίρμες του ιδρύματος, σου έχει στείλει ένα e-mail που περιμένει να διαβαστεί από χθες. Έγραφε:
Από: F. Laskos [mailto:flaskos@yahoo.com] Απεστάλη: Πέμπτη 17 Μαρτίου 2005, 9:46 π.μ.Προς: k.fotinos@noat.edu.grΘέμα: Πρόσκληση
Αξιότιμε κύριε Φωτεινέ,
Θα παρακαλούσα, στο βαθμό που σας είναι δυνατό, να δεχτείτε την πρόσκλησή μου να βρεθούμε αυτό το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μου, που βρίσκεται στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας, με σκοπό να συνεργαστούμε πάνω σε θέματα που σχετίζονται με την πρόοδο της ερευνητικής σας δραστηριότητας. Παρακαλώ σημειώστε ότι αυτή μου την πρωτοβουλία την έλαβα κατόπιν εντολής για να εξοφληθεί ένα παλαιό χρέος.
Εφ’ όσον δεν έχετε αντίρρηση, θα παρακαλούσα να βρίσκεστε το Σάββατο 19/3 στις 17.15 μμ ακριβώς στην πλατεία του χωριού, απ’ όπου θα σας παραλάβει ο οδηγός μου για να σας οδηγήσει στο κτήμα, όπου και θα σας περιμένω. Θα παρακαλούσα να έχετε εφοδιαστεί με τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια για ένα περίπατο, ανεξαρτήτως των καιρικών συνθηκών. Ελπίζω να σεβαστείτε την παράκλησή μου να μην φέρεται μαζί σας κινητό τηλέφωνο ή οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή.
Παρακαλώ να επιβεβαιώσετε την αποδοχή αυτής της πρόσκλησης το συντομότερο.
Με εκτίμηση
Φαίδων Λάσκος
Επίτιμος πρύτανης
Το διάβασες τρεις φορές. Την δεύτερη για να συνέλθεις από την έκπληξη και την τρίτη μήπως και ανακαλύψεις κανένα ίχνος ή κάποια αδιόρατη ένδειξη που θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι το μήνυμα αυτό να στο έστειλαν εκείνα τα πειραχτήρια οι μεταπτυχιακοί σου από το ισόγειο, που δεν το έχουν σε τίποτα να θέλουν να σπάσουν πλάκα σε βάρος σου στέλνοντας σε μέσα στα χιόνια στην μέση του πουθενά για να βρεις ένα πιθανό διέξοδο στα ερευνητικά σου αδιέξοδα ή για να εισπράξεις χρήματα από κάποιο ανύπαρκτο χρέος. Οποιοσδήποτε μπορεί να ανοίξει μια ηλεκτρονική θυρίδα στο yahoo με αυτό το όνομα και να στείλει αυτό το μήνυμα προσποιούμενος τον Λάσκο.
Πήρες τηλέφωνο τον Σωτήρη, τον χάκερ από το Τμήμα Πολυμέσων, που κάποτε τον βοήθησες σε μια εργασία του όταν τελείωνε το μεταπτυχιακό του. Ξεπλήρωσε την χάρη σε δέκα λεπτά με ένα του e-mail που σε πληροφορούσε κατηγορηματικά και με τρόπο που δεν χωρούσε καμία αμφιβολία, ότι το μήνυμα στάλθηκε στο yahoo από ένα υπολογιστή που ήταν συνδεδεμένος με ένα κόμβο του ίντερνετ στην Νότιο Αφρική και δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου σε όλη την δαιδαλώδη πορεία του στον παγκόσμιο ιστό μέχρι να φτάσει στον υπολογιστή σου. Αδύνατον να το έστειλαν οι μεταπτυχιακοί σου μιας και δεν έλειπε κανένας τους σε ταξίδι αυτή την εποχή, τραβάνε όλοι τους κουπί στο κάτω κατάστρωμα της γαλέρας για να προλάβουν τις προθεσμίες των εργαστηριακών ασκήσεων αυτού του εξάμηνου, κάνοντας τις δύσκολες προσομοιώσεις των καταναλωτικών μοντέλων που τους είχες αναθέσει. Έτσι έμεινε το ερώτημα, αν έστειλε το μήνυμα ο Λάσκος από την Νότιο Αφρική χθες τέτοια ώρα, πως θα μπορούσε να είναι αύριο στο κτήμα του για να σε περιμένει. Σε λίγο ανακάλυψες ότι ήταν περισσότερα τα ερωτήματα που πλανιόταν κάτω από την αφίσα με τον ήλιο και, κατά το συνήθειο που επέβαλε η ερευνητική σου μεθοδολογία, τα απαρίθμησες στο μπλοκ εργασίας κατά την χρονολογική σειρά εμφάνισής τους σε σχέση με την ροή του κειμένου που τα γέννησε. Έγραψες:
Τι να με θέλει αυτός ο γέρος που τον έχω δει μόνο μια φορά από μακριά και αυτό πριν δύο χρόνια στην τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο πρύτανη της Σχολής, όταν συνταξιοδοτήθηκε;
Tι σχέση μπορεί έχει ο ιστορικός της τέχνης, και ας είναι κορυφή σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον τομέα του, με την δική μου έρευνα;
Τι θα λέμε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο;
Πεπόνια ή σταφίδα να βγάζουν τα κτήματά του;
Ποιος μπορεί να είναι αυτός που μπορεί να δίνει εντολές στον Λάσκο και να τον κάνει να τρέχει να τις εκτελέσει αφήνοντας τον φθινοπωρινό ήλιο της Νότιας Αφρικής για να με συναντήσει;
Για ποιο χρέος μιλάει; Δικό του ή του εντολέα του; Δεν θυμάμαι να μου χρωστάει κανένας τίποτα
Tι γεροπαραξενιά είναι πάλι αυτή, να τον ενοχλεί τo κινητό μου ενώ αυτός κάνει τσάρκες στα yahoo;
Έχω να κάνω τίποτα καλλίτερο αυτό το Σαββατοκύριακο;
Μιας και ήξερες μόνο μία απάντηση από τα οκτώ ερωτήματα αυτής της λίστας, έστειλες το απαντητικό μήνυμα με την αποδοχή της απρόσμενης πρόσκλησης και της είπες:
«Φεύγω, θα σε δω την Δευτέρα. Πρέπει να αγοράσω καινούργιες μάλλινες κάλτσες και ένα κασκόλ.»
18/3/2005, Αθήνα
Είχες γράψει με μεγάλα γράμματα «Μου αρέσει να έχει ήλιο για να κάθομαι στη σκιά» πάνω στην αφίσα του ΕΟΤ με εκείνο τον λαμπρό Αιγαιοπελαγίτικο ήλιο που είχαν κρεμάσει πίσω απ’ το γραφείο σου στο Πανεπιστήμιο. Ποτέ δεν φανταζόσουν πόσο πολύ θα σε σημάδευε αυτή η φράση από εκείνο το βιβλίο που σου άρεσε κάποτε, τότε που αποφάσισες να ζεις τις μέρες σου στη σκιά της, δουλεύοντας το αναθεματισμένο διδακτορικό σου που δεν έλεγε να τελειώσει.
Στην αρχή το παρατσούκλι στο κώλυσαν τα πειραχτήρια των μεταπτυχιακών φοιτητών. Το Σκοτεινός αντί για το Φωτεινός για επώνυμο κυριάρχησε τόσο, ώστε να σε ξέρουν οι περισσότεροι πλέον σαν Κώστα Σκοτεινό, με το παρατσούκλι να δικαιολογεί πλέον και το ωχρό της επιδερμίδας σου από την πολύχρονη έκθεση σου στην σκιά της αφίσας. Έτσι το «Σκοτεινός τύπος» ή σκέτα ο «Σκοτεινός», αντικατέστησε σταδιακά το επώνυμο σου τόσο που κάποιοι από τους νεότερους να είναι πλέον πεισμένοι ότι η ταυτότητα σου γράφει Κωσταντίνος Σκοτεινός του Ανδρέα και της Αλεξάνδρας το γένος Τρανταφύλλου, όνομα συζύγου κενόν, χρονολογία γέννησης 21/2/1974, τόπος γέννησης Γαλαξίδι Φωκίδας, κάτοικος Πετράλωνα Φαλήρου 6, επάγγελμα ακόμη γράφει μαθητής, ύψος 1,85, πρόσωπο ωοειδές, χρώμα ματιών κουρασμένα.
Ήταν βεβαίως και το ερευνητικό πεδίο σου συνυφασμένο με τόπους ανήλιαγους και σκοτάδια. Διάλεξες να μελετήσεις τις καταναλωτικές συνήθειες των θαμώνων των ίντερνετ καφέ σε σχέση με τις τάσεις που δημιουργούνται από την διείσδυση καταναλωτικών προτύπων στους δικτυακούς τόπους που συχνάζουν. Σκοτεινό το θέμα σαν τους χώρους που τρέχεις να κάνεις τις έρευνες πεδίου, βάζοντας τις φωτεινές σου ιδέες σε ερωτηματολόγια και στατιστικές που όμως μέχρι σήμερα συνεχίζουν να κρατούν τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε βαθύ σκότος. Στην αρχή είπες ότι ήταν η ζήλια των συνάδελφων υποψήφιων διδακτόρων και σε είπαν Σκοτεινό, μιας και που αυτοί αναγκάζονταν να κινούνται σαν πλανήτες γύρω από λευκούς νάνους, ενώ εσένα σε διάλεξε για μεταπτυχιακό συνεργάτη και μαθητή του ο ερυθρός γίγαντας της Σχολής Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ, ο γκουρού του κλάδου στην Ευρώπη, ο καθηγητής Σπύρος Πορφύρης. Ελλιπείς πάντα ήταν οι γνώσεις σου στην αστροφυσική, δεν ήξερες ότι οι ερυθροί γίγαντες γρήγορα εξαφανίζονται σε μια μαύρη τρύπα και σε αφήνουν εσένα, τον ετερόφωτο, να πλανιέσαι άσκοπα στην μοναξιά του σκοταδιού που αφήνουν πίσω τους. Έτσι, μετά την ξαφνική εξαφάνιση του επόπτη καθηγητή σου πριν από μήνες, βρέθηκες τελματωμένος, στερημένος από καθοδήγηση και άδειος από φρέσκες ιδέες, να αναλογίζεσαι αν θα ήταν καλλίτερο να είχες επιλέξει να σπουδάσεις αστροφυσική αντί για επικοινωνία και διαφήμιση.
Σήμερα ο μόνος ήλιος που λάμπει είναι αυτός της αφίσας στον τοίχο. Το βαρομετρικό χαμηλό, κολλημένο τον χάρτη των Βαλκανίων την τελευταία εβδομάδα, μαγνητίζει αέριες μάζες από τις στέπες της Ουκρανίας που φτάνουν με ριπές χιονιού μέχρι και το θολό τζάμι του γραφείου των υποψήφιων διδακτόρων του Τμήματος Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ του Πανεπιστημίου. Ο Προκοπίου, που συνήθως καταλαμβάνει με τον όγκο του όλο το απέναντι γραφείο, παρουσιάζει μια ερευνητική του εργασία σε ένα συνέδριο στην Αμβέρσα και θα λείπει μέχρι την Τετάρτη. Τα μαθήματά του στους προπτυχιακούς τα κάνει αυτή την ώρα η τρίτη ένοικος αυτού του τρίκλινου του πρώτου ορόφου του Κτιρίου Β4, η Φρόσω η τσαχπίνα, η επονομαζόμενη και Δρόσου ή κατά άλλους Δρόσω και για τους δικούς της στην Καρδίτσα Φρόσου. Έτσι, δύο ώρες μόνος, από τις εννιά και μισή που έβγαλες μπότες, κράνος, μπουφάν και γάντια να στεγνώνουν στο χλιαρό καλοριφέρ, χαζεύεις ξυπόλητος την κούπα με τον μαύρο καφέ που σήμερα πάγωσε ασυνήθιστα γρήγορα. Ίσως αυτό είναι και το μόνο ασυνήθιστο που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, ίσως και εβδομάδες ή μήνες, πόσοι αλήθεια να πέρασαν ακριβώς από τότε που άνοιξε η γη και κατάπιε τον Πορφύρη; Έριξες μια ματιά στο επιτραπέζιο ημερολόγιο, μεθαύριο κλείνουν δώδεκα μήνες από την μυστηριώδη εξαφάνιση που τα μόνα ίχνη που άφησε πίσω της ήταν η ανάμνηση των ειδησεογραφικών ρεπορτάζ στα τηλεοπτικά κανάλια των πρώτων ημερών από δαιμόνιους ρεπόρτερ-ντέντεκτιβ όπου διατυπώθηκαν όλα τα εξωφρενικά σενάρια, οι δύο άκαρπες εκπομπές της Νικολούλη το καλοκαίρι λίγο πριν και λίγο μετά την Ολυμπιάδα, που διερεύνησε όλα τα σενάρια ένα-ένα και η αναστάτωση του φαινομενικά ήσυχου ρυθμού της πανεπιστημιακής ζωής από τις κάθε λογής διωκτικές, δικαστικές και αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες πέντε-έξι κρατών ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Τα ορατά ίχνη από τους βανδαλισμούς των ειδικών της σήμανσης στο γραφείο του καθηγητή περιορίστηκαν σε μια τρύπα μεγέθους δύο Προκοπίου στην μεσοτοιχία με το γραφείο του καθηγητή Καραγιάννη (που πάσχει από χρόνια αλλεργία στην σκόνη και στην ακαταστασία) και η αφαίρεση για εξέταση στα επιστημονικά εργαστήρια της ασφάλειας, για άγνωστο ακόμη πόσο χρόνο, του προσωπικού υπολογιστή και δύο ζωγραφικών πινάκων που είχε κρεμάσει στο γραφείο του ο Πορφύρης. Η τρύπα καλύφθηκε προσωρινά με νοβοπάν και με τις γνωστές αφίσες του ΕΟΤ μέχρι να ολοκληρωθούν οι τυπικές διαδικασίες και να βρεθούν τα σχετικά κονδύλια για να αναλάβει δράση η Τεχνική Υπηρεσία του Πανεπιστημίου για να αναθέσει την εργολαβία σε κατάλληλο μειοδότη και να έλθουν, επιτέλους, οι Αλβανοί να διορθώσουν τα γκρεμισμένα. Ενδεχομένως αυτό αναμένεται να συμπέσει με την ολοκλήρωση των διαδικασιών αντικατάστασης του απόντος από την τριμελή και την πενταμελή επιτροπή που εποπτεύουν το διδακτορικό σου και με την επιστροφή του καθηγητή Καραγιάννη, της τριμελούς σου και αυτός, που έμεινε μονομελής μετά από την εξάμηνη αναρρωτική και την καπάκι ετήσια εκπαιδευτική άδεια που χτύπησε για να συνέλθει από το σοκ που έπαθε όταν γκρέμιζαν με τις βαριές τον τοίχο του, από την πλευρά του γραφείου του Πορφύρη, οι φουσκωτοί της αντιτρομοκρατικής με τα μαύρα.
«Ξεκόλλα φιλάρα, σύνελθε μη σε πάρει η μπάλα καταί . Έτσι που πας αδελφούλη’ μ, σε βλέπω γρήγορα να σχεδιάζεις σποτάκια για δρακουλίνια. Πάλι τρύπια κάλτσα φόρεσες σήμερα;»
Τίναξε τα μαλλιά της από τις νιφάδες που χιονιού πάνω στο καλοριφέρ και πέταξε το μπουφάν στο κοινόχρηστο καναπεδάκι του γραφείου που χρησίμευε καμιά φορά και για ένα γρήγορο ύπνο τα χαράματα που τελείωναν οι προθεσμίες. Μάζεψες τις ποδάρες που προσποιούταν ότι πυρώνονται στο ανεπαρκές θερμαντικό σώμα ντροπιασμένος για την τρύπια κάλτσα. Έχουν συνηθίσει όλοι να σε βλέπουν να δουλεύεις χωρίς παπούτσια χειμώνα καλοκαίρι, ο καθένας με το κουσούρι του σε αυτό το τμήμα, όποιος λέει ότι δεν έχει παίρνει αναρρωτικές. Είδες κρυμμένο οίκτο στα μάτια της έτσι που σε κοίταξε μια στιγμή πριν πάει προς τον αχνιστό καφέ και το κουλούρι στο γραφείο της που την περίμενε. Σίγουρα για την τρύπα. Για την τρύπα στην κάλτσα μήπως, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ακαδημαϊκά επιτρεπτό κουσούρι ή για την ατυχία σου να χαθεί ο βασικός σου συνεργάτης στην έρευνα την πιο κρίσιμη στιγμή της, την στιγμή που ήθελες πραγματικά καθοδήγηση για το επόμενο μονοπάτι της, μαζί με όλα τα στοιχεία που είχε αναλάβει να επεξεργαστεί στην κοινή σας δουλειά και που χωρίς αυτά δεν μπορείς να βγεις από την τρύπα;
Είπες «Πρέπει να τις πετάξω αυτές τις κάλτσες με τις τρύπες, πέρασε η μόδα τους πια» ενώ ήθελες να πεις «Παράτα μας βρε Φρόσω, τι ανάγκη έχεις εσύ». Δεν το τόλμησες γιατί δεν ήξερες, δυο χρόνια τώρα που είσαστε στο ίδιο γραφείο, ποιες ήταν οι ανάγκες αυτού του ψιλόλιγνου κοριτσιού με τα καστανά μαλλιά. Το μόνο που ξέρεις γι’ αυτήν είναι η καταγωγή της, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, για τη συνήθειά της να λύνει γρίφους και σπαζοκεφαλιές όταν θέλει να χαλαρώσει και το ότι την αποκαλούσαν Δρόσω όλοι οι αρσενικοί της Σχολής, φοιτητές και συνάδελφοι, για να την εκδικηθούν που δεν ενέδιδε στα σαχλά τους κόρτε. Τηλεφωνήματα προσωπικά δεν έκανε ποτέ από το υπηρεσιακό τηλέφωνο και όταν χτυπούσε το κινητό της έβγαινε στο διάδρομο.
Πήρε μια κούπα πάνω από το ψυγειάκι με τα εμφιαλωμένα νερά της και τα τυράκια, τα σαλαμάκια και τα βουτυράκια του Προκοπίου, την γέμισε μέχρι την μέση με το μισό της καφέ και σου τον έφερε μαζί με μισό κουλούρι.
«Νομίζω ότι τον έχεις ανάγκη τώρα. Δεν έχει γάλα και ζάχαρη, αρκέσου σε αυτά» είπε και έκανε τον ήλιο στην αφίσα να μπει στη σκιά μετά το χαμόγελο της. Για πρώτη φορά, δύο χρόνια σε αυτό το γραφείο, σου αρέσει να κάθεσαι στην σκιά απέναντι από τον ήλιο.
Λες ν’ ανοίξεις τον υπολογιστή σου. Θα έχουν μαζευτεί στην ηλεκτρονική θυρίδα σου αρκετά γράμματα που θα θέλουν απάντηση όλες αυτές τις ημέρες που δεν ασχολήθηκες με οτιδήποτε. Η απάντηση στην αίτησή σου για εκείνη την θέση του μεταπτυχιακού συνεργάτη στο LSΕ δεν πρόκειται να έλθει πριν το τέλος Μαίου. Περιμένεις να βρεις μηνύματα ρουτίνας με ανακοινώσεις του τμήματος ή ανέκδοτα συναδέλφων που συντηρούν τα συνήθη στερεότυπα και αν είσαι τυχερός, κανένα από κάποιο φιλαράκι από τον στρατό ή από κανένα παλιό συμφοιτητή. Η πρώην έπαψε να σου στέλνει εδώ και τρεις μήνες το καθιερωμένο μηνυματάκι της κάθε Δευτέρα από τότε που σου αποκάλυψε ότι είναι ερωτευμένη. Με εκείνο τον τοπικό πρώην χρηματιστηριακό σύμβουλο και νυν μεγαλοπαράγοντα του ΠΑΟΚ φυσικά, αυτόν που φτιάχτηκε καλά την εποχή της φούσκας και που πρόλαβε και βγήκε έγκαιρα. Όχι πια ερωτευμένη με εσένα, εσύ ήσουν πλέον ο καλός της φίλος. Αυτό σου έγραφε μονότονα κάθε Δευτέρα από τότε που αποφάσισε πριν δέκα μήνες να γυρίσει στο πατρικό της στο Πλατύ και να ασκήσει τις υψηλές τεχνικές που κατείχε περί επιθετικής επικοινωνιακής πολιτικής στην οικογενειακή της επιχείρηση «Βιομηχανία Ειδών Προικός Βορείου Ελλάδος» και στην αναζήτηση κάποιου κατάλληλου που να είχε βγει έγκαιρα. Εσένα τι να σε κάνει έτσι που εγκλωβίστηκες εδώ μέσα; Το αναβάλεις το άνοιγμα του υπολογιστή. Δεν σου φτάνει ο μισός καφές, το μισό κουλούρι και ένα λαμπρό χαμόγελο για να κάνεις επανεκίνηση. Θέλεις κι άλλο.
Είπες «Μου άνοιξες την όρεξη με το κουλούρι. Είδες να έχει μείνει τίποτα στο ψυγείο ή να πάω να φέρω προμήθειες από το κυλικείο;»
Είπε «Αυτό το ψυγείο είναι μια αποθήκη χοληστερόλης, κάθε φορά που το ανοίγω αηδιάζω με όλα αυτά τα σκουπίδια που μπουκώνεται όλη μέρα ο χοντρός. Πες του και συ βρε Κώστα τίποτα, θα μας μείνει στα χέρια καμιά μέρα από κανένα εγκεφαλικό ή από καρδιά.»
«Λέει ότι οι εξετάσεις του βρίσκουν φυσιολογικές τιμές και δεν έχει λόγους για να ανησυχεί. Και ότι δεν είναι χοντρός, πεσμένο στήθος θεωρεί ότι είναι όλο αυτό το βουνό που του χρησιμεύει για μαξιλαράκι όταν χτυπάει στις γωνίες. Εσένα ξέρεις πως σε λέει;»
«Μπα, με κουτσομπολεύετε πίσω από την πλάτη μου όταν τρέχω να κάνω τα εργαστήριά σας καθάρματα; Για λέγε, για λέγε.»
«Η Ελειποβαρής Λιπόσαρκη, ή η Έψιλον Λάμδα για συντομία. Μια φορά του ξέφυγε και σε φώναξε έτσι αλλά δεν το κατάλαβες. Πιστεύει ότι το παρακάνεις με την υγιεινή διατροφή, τη γυμναστική και την δίαιτά σου.»
«Το κτήνος. Άκου λιπόσαρκη εγώ. Εντάξει, παίρνω τα μέτρα μου με όλα αυτά που ακούμε, τι ήθελε να κάνω. Κι εσύ τι θέση παίρνεις αγαπητέ μου ξυπόλητε Σκοτεινέ, με θεωρείς και εσύ Έψιλον Λάμδα ή περιορίζεσαι στο Δρόσω όπως με λένε όλοι οι άλλοι πίσω από την πλάτη μου;»
«Εγώ πιστεύω αυτό που φαίνεται, δηλαδή ότι είσαι μια κορμάρα του κάμπου. Τώρα το τι τρως εσύ και τι τρώει ο άλλος δεν με αφορά καθόλου. Ή μάλλον με αφορά, αλλά μόνο όταν ανοίγω το ψυγείο για να τσιμπήσω από το κολατσιό σας όταν λείπετε και δεν βρίσκω τίποτα.»
«Να υποθέσω ότι αποφάσισες σήμερα να με πεις κορμάρα μόνο και μόνο επειδή σου έδωσα το μισό μου κουλούρι; Αν είναι έτσι Κώστα, να σου φέρνω κάθε μέρα ένα ολόκληρο.»
Γελούσε με τα μάτια, ήταν φανερό ότι σήμερα συνέβαιναν και σε αυτήν ασυνήθιστα πράγματα και το γλεντούσε. Δεν είχατε μιλήσει ποτέ τόσο πολύ αυτά τα δυο χρόνια στο ίδιο γραφείο χωρίς να εμπλέκονται στην συζήτηση σας πίνακες με αριθμούς, κατανομές πιθανοτήτων και εκτιμητές στατιστικών υποθέσεων και γι’ αυτό δεν μπορεί να την θεωρήσεις υπεύθυνη. Εσύ ήσουν πάντα αλλού όταν αυτή ήταν πάντα εκεί. Και τώρα τι να υποθέσεις, τι πιθανότητες υπήρχαν να πάει αυτή η συζήτηση πάρα κάτω;
«Τι κάνεις το Σαββατοκύριακο;» ρώτησες, προσδίδοντας στο ερώτημά σου σαφή χαρακτηριστικά εκτιμητή στατιστικής υπόθεσης.
«Γυμναστήριο σήμερα και αύριο το απόγευμα, αύριο το πρωί σουπερμάρκετ και λαϊκή στα βιολογικά, να κοιτάξω κάτι καινούργια ερευνητικά αποτελέσματα που μάλλον έχουν σχέση με την δημοσίευση που ετοιμάζω, τζόκιν την Κυριακή το πρωί στην παραλιακή, να μαγειρέψω κανένα φαί να έχω να τρώω την ερχόμενη βδομάδα, να βάλω πλυντήριο, τέτοια. Εσύ;»
Πλήρης η κατανομή της στον χρόνο. Θα σου αρκούσε ένα «Τίποτα» για να δεις συνέχεια και έτσι άλλαξες ρότα.
«Τώρα που το λες, έχω να βάλω και εγώ πλυντήριο και να σιδερώσω εκείνο το βουνό από τα ασιδέρωτα που έχει φτάσει στο ταβάνι. Άντε, ας κάνουμε καμιά δουλειά τώρα, θα φροντίσω να ανταποδώσω το κέρασμά σου αργότερα»
Άνοιξες επιτέλους τον υπολογιστή. Περιμένουν να διαβαστούν καμιά σαρανταριά ηλεκτρονικά μηνύματα. Το μάτι σου τράβηξε το όνομα του μοναδικού αποστολέα από τον οποίο δεν περίμενες ποτέ να έχεις μήνυμα. Ο Φαίδων Λάσκος, πρώην καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και προηγούμενος πρύτανης του Πανεπιστημίου, παλιά δόξα και μια από τις λιγοστές διεθνείς φίρμες του ιδρύματος, σου έχει στείλει ένα e-mail που περιμένει να διαβαστεί από χθες. Έγραφε:
Από: F. Laskos [mailto:flaskos@yahoo.com] Απεστάλη: Πέμπτη 17 Μαρτίου 2005, 9:46 π.μ.Προς: k.fotinos@noat.edu.grΘέμα: Πρόσκληση
Αξιότιμε κύριε Φωτεινέ,
Θα παρακαλούσα, στο βαθμό που σας είναι δυνατό, να δεχτείτε την πρόσκλησή μου να βρεθούμε αυτό το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μου, που βρίσκεται στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας, με σκοπό να συνεργαστούμε πάνω σε θέματα που σχετίζονται με την πρόοδο της ερευνητικής σας δραστηριότητας. Παρακαλώ σημειώστε ότι αυτή μου την πρωτοβουλία την έλαβα κατόπιν εντολής για να εξοφληθεί ένα παλαιό χρέος.
Εφ’ όσον δεν έχετε αντίρρηση, θα παρακαλούσα να βρίσκεστε το Σάββατο 19/3 στις 17.15 μμ ακριβώς στην πλατεία του χωριού, απ’ όπου θα σας παραλάβει ο οδηγός μου για να σας οδηγήσει στο κτήμα, όπου και θα σας περιμένω. Θα παρακαλούσα να έχετε εφοδιαστεί με τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια για ένα περίπατο, ανεξαρτήτως των καιρικών συνθηκών. Ελπίζω να σεβαστείτε την παράκλησή μου να μην φέρεται μαζί σας κινητό τηλέφωνο ή οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή.
Παρακαλώ να επιβεβαιώσετε την αποδοχή αυτής της πρόσκλησης το συντομότερο.
Με εκτίμηση
Φαίδων Λάσκος
Επίτιμος πρύτανης
Το διάβασες τρεις φορές. Την δεύτερη για να συνέλθεις από την έκπληξη και την τρίτη μήπως και ανακαλύψεις κανένα ίχνος ή κάποια αδιόρατη ένδειξη που θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι το μήνυμα αυτό να στο έστειλαν εκείνα τα πειραχτήρια οι μεταπτυχιακοί σου από το ισόγειο, που δεν το έχουν σε τίποτα να θέλουν να σπάσουν πλάκα σε βάρος σου στέλνοντας σε μέσα στα χιόνια στην μέση του πουθενά για να βρεις ένα πιθανό διέξοδο στα ερευνητικά σου αδιέξοδα ή για να εισπράξεις χρήματα από κάποιο ανύπαρκτο χρέος. Οποιοσδήποτε μπορεί να ανοίξει μια ηλεκτρονική θυρίδα στο yahoo με αυτό το όνομα και να στείλει αυτό το μήνυμα προσποιούμενος τον Λάσκο.
Πήρες τηλέφωνο τον Σωτήρη, τον χάκερ από το Τμήμα Πολυμέσων, που κάποτε τον βοήθησες σε μια εργασία του όταν τελείωνε το μεταπτυχιακό του. Ξεπλήρωσε την χάρη σε δέκα λεπτά με ένα του e-mail που σε πληροφορούσε κατηγορηματικά και με τρόπο που δεν χωρούσε καμία αμφιβολία, ότι το μήνυμα στάλθηκε στο yahoo από ένα υπολογιστή που ήταν συνδεδεμένος με ένα κόμβο του ίντερνετ στην Νότιο Αφρική και δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου σε όλη την δαιδαλώδη πορεία του στον παγκόσμιο ιστό μέχρι να φτάσει στον υπολογιστή σου. Αδύνατον να το έστειλαν οι μεταπτυχιακοί σου μιας και δεν έλειπε κανένας τους σε ταξίδι αυτή την εποχή, τραβάνε όλοι τους κουπί στο κάτω κατάστρωμα της γαλέρας για να προλάβουν τις προθεσμίες των εργαστηριακών ασκήσεων αυτού του εξάμηνου, κάνοντας τις δύσκολες προσομοιώσεις των καταναλωτικών μοντέλων που τους είχες αναθέσει. Έτσι έμεινε το ερώτημα, αν έστειλε το μήνυμα ο Λάσκος από την Νότιο Αφρική χθες τέτοια ώρα, πως θα μπορούσε να είναι αύριο στο κτήμα του για να σε περιμένει. Σε λίγο ανακάλυψες ότι ήταν περισσότερα τα ερωτήματα που πλανιόταν κάτω από την αφίσα με τον ήλιο και, κατά το συνήθειο που επέβαλε η ερευνητική σου μεθοδολογία, τα απαρίθμησες στο μπλοκ εργασίας κατά την χρονολογική σειρά εμφάνισής τους σε σχέση με την ροή του κειμένου που τα γέννησε. Έγραψες:
Τι να με θέλει αυτός ο γέρος που τον έχω δει μόνο μια φορά από μακριά και αυτό πριν δύο χρόνια στην τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο πρύτανη της Σχολής, όταν συνταξιοδοτήθηκε;
Tι σχέση μπορεί έχει ο ιστορικός της τέχνης, και ας είναι κορυφή σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον τομέα του, με την δική μου έρευνα;
Τι θα λέμε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο;
Πεπόνια ή σταφίδα να βγάζουν τα κτήματά του;
Ποιος μπορεί να είναι αυτός που μπορεί να δίνει εντολές στον Λάσκο και να τον κάνει να τρέχει να τις εκτελέσει αφήνοντας τον φθινοπωρινό ήλιο της Νότιας Αφρικής για να με συναντήσει;
Για ποιο χρέος μιλάει; Δικό του ή του εντολέα του; Δεν θυμάμαι να μου χρωστάει κανένας τίποτα
Tι γεροπαραξενιά είναι πάλι αυτή, να τον ενοχλεί τo κινητό μου ενώ αυτός κάνει τσάρκες στα yahoo;
Έχω να κάνω τίποτα καλλίτερο αυτό το Σαββατοκύριακο;
Μιας και ήξερες μόνο μία απάντηση από τα οκτώ ερωτήματα αυτής της λίστας, έστειλες το απαντητικό μήνυμα με την αποδοχή της απρόσμενης πρόσκλησης και της είπες:
«Φεύγω, θα σε δω την Δευτέρα. Πρέπει να αγοράσω καινούργιες μάλλινες κάλτσες και ένα κασκόλ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου