ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ
16/4/2005, Πάτρα
«Την Στέλλα; Ποια Στέλλα; Ξέρω πολλές Στέλλες. Την Στέλλα κρατάω μαχαίρι, μια άλλη από τα Δολιανά που παράτησε τον άντρα της, επώνυμο δεν ξέρετε;»
«Παπαδημητρίου» είπες.
«Πως λέγεστε κύριε;» ρώτησε ανήσυχος ο ιδιοκτήτης του ψιλικατζίδικου κοιτώντας με την άκρη του ματιού του και την κοπέλα που παρακολουθούσε τακτοποιώντας τα γαριδάκια στα ράφια με ένα βλέμμα γεμάτο ανησυχία.
Είπες όνομα, ζήτησε και ταυτότητα, δεν σε ενοχλούσε πλέον αυτή η διαδικασία που πήγαινε να τυποποιηθεί.
«Με συγχωρείτε κύριε Φωτεινέ αλλά έχουμε φοβηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό με όλους αυτούς που ψάχνουν την Στέλλα. Ναι, την ξέρουμε την Στέλλα που έμενε απέναντι στο 12, μόνο που δεν την λένε Παπαδημητρίου. Αν την ζητούσατε με το πραγματικό της επώνυμο σαν Στέλλα Χατζή, θα σας λέγαμε ότι έχουμε πει και σε όλους τους άλλους που ρωτούσαν στην γειτονιά τους τελευταίους μήνες για το καλό μας το κορίτσι. Πόσοι πάνε Κάτια από τότε που ήρθαν πρώτα εκείνοι οι δυο με τις χοντρόφατσες και ρωτούσαν;»
«Από πέρσι τον Απρίλη. Μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι δυο φορές τον Μάη, μετά εκείνοι οι αγενείς τον Αύγουστο, καταμεσής στην Ολυμπιάδα, που είπαν ότι θα μας έστελναν τον ΣΔΟΕ αν δεν τους λέγαμε που είναι η Στέλλα και κάποιο αρχείο που έψαχναν. Οι τελευταίοι ήταν τον Νοέμβρη» απάντησε η Κάτια με την αλογοουρά και τα καρφάκια στη μύτη όσο έκλεινε βιαστικά τα σκούρα.
«Την γνωρίσαμε απ’ όταν ήρθε από το χωριό της και έπιασε σπίτι απέναντι. Τότε δεν είχαμε το μαγαζί, μας στήριξε πολύ μέχρι να βγούμε από την τρύπα και να ορθοποδήσουμε ψυχολογικά. Στην αρχή είχε δουλειά, μετά τελείωσε το επιδοτούμενο πρόγραμμα και την απέλυσαν όπως και τόσους πολλούς άλλους για να πάρουν σειρά κάποιοι πιο ημέτεροι. Τα έφερνε δύσκολα βόλτα από τότε, τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλο στην τρεχάλα την βλέπαμε, άλλοτε να ψάχνει για δουλειά και άλλοτε για να κάνει ψευτοδουλειές του ποδαριού για να την βγάλει. Κρίμα το κορίτσι, κρίμα τα χρόνια που έφαγε στα Πανεπιστήμια.» Ο ψηλός με το τατουάζ με τη κιθάρα στο λαιμό μίλαγε με ένα κόμπο, σαν κάτι να τον γρατζουνούσε κάτω από την κιθάρα.
«Τριάντα πέντε χρονών και να μη μπορεί να στεριώσει τίποτα. Και εμείς περάσαμε μια από τα ίδια, ανοίξαμε όμως αυτό το μαγαζάκι και τα κουτσοβολεύουμε χάρη στη Στέλλα» είπε η Κάτια αγκαλιάζοντας το μπράτσο του.
«Άφησε κάτι για μένα πριν φύγει;» ρώτησες.
Ο ψηλός ψιλικατζής άνοιξε το συρτάρι που κρατούσε την είσπραξη. Στο ταμείο κάτω από την κερματοθήκη φύλαγε ένα φάκελο αλληλογραφίας.
«Έφυγε πριν ένα χρόνο περίπου. Μας χαιρέτησε μια Κυριακή και δεν την ξαναείδαμε από τότε. Τον Σεπτέμβρη λάβαμε αυτό το γράμμα της. Σε αυτό μας έγραφε να δώσουμε τη φωτογραφία που έστελνε μαζί μόνο σε κάποιο Κώστα Φωτεινό που θα την αναζητούσε με το επώνυμο Παπαδημητρίου. Διαφορετικά, γράφει, αν την έβλεπε άλλος αυτή τη φωτογραφία, μπορεί να έμπαινε σε κίνδυνο και αυτή και εμείς. Εκτός από αυτό, έλεγε να μην ανησυχούμε γι’ αυτήν, ότι περνάει καλά και ότι είναι ευτυχισμένη. Με το γράμμα έστειλε και τα τριάντα πέντε ευρώ που είχε αφήσει βερεσέ, καλή της ώρα όπου και να’ ναι. Εσείς την ξέρατε; Σας είπε ότι είχε στείλει σε μας αυτό το γράμμα; Παπαδημητρίου τον έλεγαν εκείνον με το κοντό μαλλί που την πήρε με το 4 επί 4 εκείνη την Κυριακή; Κινδυνεύει;» είπε παραδίδοντάς σου τον φάκελο.
«Όχι» απάντησες συνοπτικά σε όλες τις ερωτήσεις του. «Αλλά πολύ θα ήθελα να την γνωρίσω από κοντά κάποια μέρα» συμπλήρωσες ρίχνοντας μια ματιά στη φωτογραφία της.
H Φρόσω περίμενε στα Ψηλά Αλώνια στη ίδια καφετερία που την είχες αφήσει. Μιλούσε πάλι με τη μάνα της στο κινητό την ώρα που έμπαινες στη σκιά της μουριάς με εκείνο το σκοτεινό σου ύφος.
«Τι έγινε;» ρώτησε κλείνοντας το τηλέφωνο.
Άφησες τον φάκελο πάνω στο τραπέζι.
«Ωραία κοπέλα, μ’ αρέσουν και αυτά που φοράει, τζιν και στράπλες. Έχει φωτογένεια, θα την έλεγες μοντέλο. Κοίτα και το χαμόγελο, μόνο με την ομίχλη δεν μοιάζει» σχολίασε.
«Κοίτα και πίσω από τη φωτογραφία, έχει και άλλο μήνυμα για μένα.»
Έγραφε: Ημερολόγιο καταστρώματος Dartmuth. Άγιος Ιωάννης, Δήμος Παρελίων.
«Νομίζω ότι έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πολύ αυτή η ιστορία που μοιάζει με το παιγνίδι του χαμένου θησαυρού. Άντε τώρα, και άλλο μήνυμα για αποκρυπτογράφηση. Που είναι τώρα αυτός ο Παρελίων, μήπως ξέρεις;» ρώτησες κακόκεφα.
«Η σφραγίδα πάντως είναι του Ταχυδρομείου της Κέρκυρας, το γράμμα στάλθηκε από εκεί στις 30 Σεπτεμβρίου. Για δες και εδώ.»
Κοίταξες πίσω από την εικόνα της Ομίχλης. Ποζάρισε χαμογελώντας γλυκά στον φακό μπροστά στην αυλόπορτα ενός σπιτιού κάτω από το οικόσημό του. Ήταν το ίδιο με εκείνο με τις αλεπούδες που είχε το χάλκινο κλειδί που άφησε ο Πορφύρης στο ΝΕΟΝ. Στην κάτω δεξιά γωνιά της ήταν ψηφιακά τυπωμένη μια ημερομηνία: 29.09.2004.
«Κάποιος πρέπει να κρατούσε την φωτογραφική μηχανή για να βγει αυτή η ψηφιακή φωτογραφία, δεν νομίζεις;» Χαμογελούσε πάλι με τα μάτια θριαμβευτικά.
Ανατρίχιασες.
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε εκείνη την επισκόπηση». Ρούφηξε από το καλαμάκι μια γερή από τον δεύτερο χυμό πορτοκάλι που παρήγγειλε.
«Συμφωνώ, είναι πολύ ωραία η μέρα, μπορούμε να μείνουμε ακόμα εδώ δυο-τρεις ώρες και να γυρίσουμε στην Αθήνα πριν σκοτεινιάσει» είπες. «Θα ξεκινήσεις εσύ για να βρούμε τι ταμείο έχουμε μέχρι τώρα;»
«Εντάξει. Ας πάρουμε τα γεγονότα που ξέρουμε από την αρχή και ας αφήσουμε τις υποθέσεις γι’ αυτά που δεν ξέρουμε γι’ αργότερα. Ξέρουμε ότι ο Πορφύρης συμμετείχε σε κάποια επιτροπή σοφών της Ένωσης που είχε να κάνει με θέματα προβολής της προληπτικής ιατρικής. Ο Λάσκος σου είπε ότι ο καθηγητής σου του εκμυστηρεύτηκε ότι το περιεχόμενο της δουλειάς του σε αυτή την επιτροπή ήταν απόρρητο. Ξέρουμε ότι μετά την διεύρυνση της LPL με τον Περμούτι, ο Πορφύρης δεχόταν πιέσεις.»
«Όχι, αυτό δεν το ξέρουμε» είπες, «το υποθέτουμε, οι πιέσεις μπορεί να ήταν άσχετες με τον Περμούτι. Αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία, συνέχισε.»
«Εντάξει, το υποθέτουμε, έχεις δίκαιο. Ο Πορφύρης, κατά τα λεγόμενα του Λάσκου, την ίδια εποχή ήταν άρρωστος και έκανε θεραπεία για καρκίνο στο στομάχι. Αυτό μπορούμε να το αποδείξουμε μόνο αν μπορέσουμε να βρούμε τον ιατρικό του φάκελο στο νοσοκομείο ή την κλινική που έκανε την θεραπεία του. Ο Πορφύρης για κάποιους λόγους που δεν τους ξέρουμε ακριβώς, αποφάσισε να εξαφανιστεί πέρσι την άνοιξη μαζί με αυτό το κορίτσι. Ξέρουμε ότι μέχρι το τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη ήταν ζωντανός.»
«Και αυτό δεν το ξέρουμε, αλλά είναι μια πολύ ισχυρή υπόθεση μετά από αυτή την φωτογραφία. Συνέχισε» είπες.
«Πριν τα βροντήξ’ όλα χάμου, και σε αφήσει και σένα σίξυλο, σχεδίασε πολύ καλά τις επόμενες κινήσεις του. Ήξερε ότι θα τον έψαχναν όλες οι αρχές, ίσως για τα μυστικά που λέει ότι έχει στα χέρια του και φοβόταν μην παραπέσουν σε λάθος χέρια.»
«Ναι, αυτό το ήξερε, δεν χωράει πια καμιά αμφιβολία. Αλλά αυτό το ζήτημα θέλει πολύ ανάλυση. Αν τα μυστικά που λέει ότι είχε σχετίζονταν με την LPL ή με κάποια άλλη δουλειά που του είχαν αναθέσει οι αρχές, τι να είναι αυτό που προσπαθεί να κρύψει από αυτές τις αρχές και θέλει να το βρω μόνο εγώ; Λάθος χέρια είναι οι αρχές; Ή μήπως κάποιες αρχές δεν θέλουν να βγουν στο φως πράγματα που έχουν στα χέρια τους κάποιες άλλες αρχές; Δεν ξέρουμε καν ποιες είναι αυτές οι "αρχές" αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εμπλέκονται πολλές, θα σου πω μετά για το πόσες πέρασαν από το ψιλικατζίδικο των παιδιών ψάχνοντας τον Πορφύρη. Και η κάθε μια τους έψαξε ανεξάρτητα από τις άλλες να βρει την Στέλλα για να φτάσουν στον Πορφύρη, άρα ότι ψάχνουν ίσως να ενδιαφέρει πολλούς. Ξέρουμε ότι δεν την είχαν εντοπίσει μέχρι τον Νοέμβρη που έκαναν την τελευταία απόπειρα να μάθουν κάτι στη γειτονιά της. Την ίδια περίπου εποχή έπαψαν να στέλνουν και τις αναφορές στον Λάσκο για τα τηλεφωνήματα που έκανε η γυναίκα του απ’ το Κέιπ Τάουν. Έτσι;»
Συμφώνησε. Συνέχισες.
«Απ’ τα δυο μηνύματα που έστειλε στον Λάσκο πριν εξαφανιστεί, φαίνεται ότι είχε καταστρώσει ένα καλό σχέδιο διαφυγής. Στην Τελευταία Πράξη, που δεν ήταν καθόλου η τελευταία του όπως φαίνεται, μας είπε για το κλειδί με το συνθηματικό και το οικόσημο του σπιτιού αυτής της φωτογραφίας με την Στέλλα. Την φωτογραφία την τράβηξε έξι μήνες μετά και την έστειλε στα παιδιά απέναντι, για να μου την παραδώσουν εμένα μετά από ένα χρόνο από την εξαφάνιση του, αφού προηγουμένως μπλέχτηκε και ο Λάσκος για να γίνει τελικά αυτή η συνάντηση στο ψιλικατζίδικο. Έχω την αίσθηση ότι παίζει αριστοτεχνικά με τον χρόνο και σκηνοθετεί τις κινήσεις μας έχοντας προβλέψει τις αντιδράσεις τόσων σαν να είναι σκηνοθέτης-μεγαλοφυΐα του βωβού κινηματογράφου. Συμφωνείς;»
«Ναι, φρόντισε πολύ προσεκτικά να την κρύψει αυτή την φωτογραφία μέχρι να φτάσει στα χέρια σου. Το κλειδί με το οικόσημο το άφησε στο ΝΕΟΝ. Αν το εύρισκε κάποιος τυχαία δεν θα μπορούσε να ξέρει ποια κλειδαριά ανοίγει. Την κλειδαριά την φωτογράφησε και την έστειλε στους φίλους της Στέλλας με την οδηγία να την παραδώσουν μόνο σε αυτόν που θα ήξερε το συνθηματικό "Παπαδημητρίου". Μόνο εσύ θα μπορούσες να τα βρεις όλα αυτά, μιας και μόνο εσύ μπορούσες να καταλάβεις το μέρος που είχε κρυμμένο το κλειδί από εκείνο το τραγούδι και να δεις την συνομιλία τους στο ίντερνετ. Τώρα μας καλεί να πάμε σε αυτό το σπίτι που πρέπει να βρίσκεται κάπου στην Κέρκυρα. Και να δεις που εκεί θα μας εξηγηθούν πολλά. Μόνο έχω μια απορία, κάτι δεν μου κολλάει» είπε. «Άρχισαν να τρέχουν να βρουν τον Πορφύρη μόνο μετά που εξαφανίστηκε, έτσι; Τότε πότε έμαθαν για την Στέλλα και που μένει;»
«Ή τον παρακολουθούσαν πριν εξαφανιστεί ή…»
« Ή την εντόπισαν που μένει μετά από την εξαφάνιση τους από τις κλήσεις που θα είχε κάνει από το κινητό της στα τηλέφωνα του Πορφύρη και που τις βρήκαν όταν άρχισαν να τον ψάχνουν. Ξέρω πως γίνεται αυτό, μου το είχε εξηγήσει ο πρώην μου που δούλευε σε εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Πιάνουν τα σήματα από το τηλέφωνο προς τις κεραίες, τα φυλάνε και τα αναλύουν με κάτι που λένε «τριγωνισμό». Έτσι μπορούν να βρουν ανά πάσα στιγμή την θέση του κινητού με ακρίβεια δέκα μέτρων. Αλλά δεν νομίζω ότι παρακολουθούσαν τον Πορφύρη πριν εξαφανιστεί. Και αν τον παρακολουθούσαν, δεν θα έφταναν και στις συνομιλίες του στα τσατ του ίντερνετ απ’ όπου φαίνεται ότι επικοινωνούσε κυρίως με τη Στέλλα. Μπορεί να άκουγαν και να κατέγραφαν από παλιά τις συνομιλίες του στο τηλέφωνό, όπως κάνανε και με τον Λάσκο μετά. Έτσι μπορεί να ήξεραν το όνομα της Στέλλα Χατζή, αυτό ναι. Το πιο πιθανό είναι ότι σύνδεσαν το πραγματικό όνομά της με τον εντοπισμό του σπιτιού της που έκαναν μετά. Ή κάποια στιγμή μπορεί να είχε αναφέρει την διεύθυνσή της στον Πορφύρη από το κινητό της. Όμως ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος καθηγητής ήταν σε απόρρητες επιτροπές, σιγά μη τους παρακολουθούν όλους τόσο πολύ ώστε να φτάνουν να παρακολουθούν και τα ραντεβουδάκια τους στα τσατ του ίντερνετ, θα είχανε φαλιρίσει. Έτσι το ψεύτικο όνομα Παπαδημητρίου που έγραφε στο κουδούνι δεν θα ήταν εύκολο να το ξέρουν πριν από την εξαφάνιση του Πορφύρη» δήλωσε κάνοντας την τελική σούμα.
Σκεφτόσουν τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων όσων σχετίζονταν άμεσα με τον Πορφύρη και πριν από την εξαφάνισή τους, άρα και του δικού σου. Δεν θα είχαν απολύτως κανένα λόγο να τις διακόψουν μετά από την εξαφάνιση του Πορφύρη, το αντίθετο μάλιστα. Μένατε σκεπτικοί και οι δυο να παρακολουθείτε τα πιτσιρίκια που έπαιζαν δίτερμα στο γκαζόν της πλατείας φωνάζοντας το ένα το άλλο «εδώ τη μπάλα ρε μινάρα, δώσε πάσα ρε μινάρα». Κάτι έλαμψε μέσα σου, η βρισιά σε έκανε να πεταχτείς σαν ελατήριο από το κάθισμα.
«Κάπου άκουσα ότι στην Κέρκυρα γίνεται το πιο όμορφο Πάσχα. Σήκω, έχουμε να κάνουμε ψώνια, τα μαγαζιά σήμερα κλείνουν στις έξι και δεν έχουμε πάρει μαζί μας ούτε δεύτερο εσώρουχο» της είπες. «Έχει μονάδες το καρτοκινητό σου;»
Έβγαλες δύο εισιτήρια για Βενετία με καμπίνα πρώτης θέσης στα ονόματα που έγραφαν οι ταυτότητές σας. Πιο δίπλα έκοβαν εισιτήρια της γραμμής Πάτρα- Κέρκυρα- Αγκόνα. Έβγαλες και άλλα δυο για Κέρκυρα σε δίκλινη καμπίνα στα ονόματα Πέτρος και Ουρανία Κουρή και ένα για τη μηχανή, με το άλλο πλοίο που θα έφευγε τα μεσάνυχτα. Δεν ζήτησαν ταυτότητες, ήταν διαδρομή εσωτερικού, για την μηχανή είπες τα γράμματα με άλλη σειρά.
Έξω από το λιμάνι της Πάτρας είχε στηθεί ένας καταυλισμός με χαρτόκουτα από τους Κούρδους που προσπαθούσαν να τρυπώσουν σε κάποιο φορτηγό που έφευγε για Ιταλία αφού ξεφύγουν από τους λιμενικούς που καραδοκούσαν. Ένα νέο ζευγάρι, είκοσι με εικοσιδυό χρονών παιδιά θα ήταν, κάθονταν κάτω απ’ τον ήλιο στο περβάζι του πεζοδρομίου μπροστά από ένα χάρτινο σπίτι ντυμένο με νάυλον κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Περίμεναν απελπισμένα να γίνει κάποιο θαύμα για να μπορέσουν να ταξιδέψουν. Πλησίασες, έδωσες τα δύο εισιτήρια για την Βενετία, τα κινητά σας τηλέφωνα και διακόσια ευρώ στο αγόρι που σε κοιτούσε με ορθάνοιχτα τα μάτια.
«Προλαβαίνετε, πάρε το κορίτσι σου και τρέχα» είπες δείχνοντας του με νοήματα το καράβι που ετοιμαζόταν να λύσει. Σιγουρεύτηκες ότι τους άφησαν να μπουν, είχαν γνήσια εισιτήρια πρώτης θέσης άρα ήταν υπεράνω πάσης υποψίας ότι το σκούρο χρώμα του δέρματος τους ήταν επειδή προσπαθούσαν να βρουν στον ήλιο μοίρα.
Την επόμενη τα ξημερώματα στο λιμάνι της Κέρκυρας έψαχνες με την Φρόσω να βρεις στον χάρτη του νησιού κατά που πέφτει ο Άγιος Ιωάννης του Δήμου Παρελίων.
Δεν ήταν δυνατό να γνωρίζεις τότε ότι την ίδια εκείνη ώρα, ο Σταθμός 6 στο Κέντρο Συντονισμού για την υπόθεση 47.Α -που έπαιρνε άλλες διαστάσεις, ανέφερε με ένα μήνυμα όπως αυτό:
Προς Σταθμό Συντονισμού
Υπόθεση 47.Α ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ.
17/4/05 08:20
Αναφέρω τηλεφωνικές κλίσεις την 16/4/05 των Στόχων 7 και 11 από σημείο εκατό μέτρων πλησίον κατοικίας της Στόχου 3 εις Πάτραν. Κατόπιν τούτου αυτομάτως χαρακτηρίστηκαν σε επίπεδο παρακολούθησης Κόκκινο1 σύμφωνα με πάγια διαταγή Σ.209/7.4.04. Μετά την αλλαγή χαρακτηρισμού παρακολούθησής τους, εντοπίστηκαν στις 12:15 σήματα κινητού τηλεφώνου του Στόχου 7 ο οποίος παρέμεινε επί εικοσάλεπτο σε απόσταση είκοσι μέτρων από την κατοικία του Στόχου 3.
Ακολούθως στις 16:36 ο Στόχος 7 διενήργησε ανάληψη 4.000 ευρώ από τον λογαριασμό του 131.006.007896 από αυτόματο μηχάνημα συναλλαγών της Αγροτικής Τραπέζης Λιμένος Πατρών. Στις 17:12 αγοράστηκαν στα ονόματα των Στόχων 7 και 11 εισιτήρια πρώτης θέσης για το οχηματαγωγό Κρήτη IV που απέπλευσε σήμερον στις 18:00 προς Βενετία Ιταλίας μέσω Ηγουμενίτσας.
Οι σύνδεσμοί μας στους σταθμούς αναφοράς ΠΑΝΘΕΟΝ και ΤΟΜ ανέφεραν συνεχώς και ανεξαρτήτως κίνηση σημάτων των στόχων 7 και 11 στην θαλάσσια περιοχή Δυτικής Ελλάδος και ανοικτά των Αλβανικών ακτών με κατεύθυνση βόρεια προς Ιταλία μέχρι της στιγμής απώλειας σύνδεσης μαζί τους. Οι θέσεις των σημάτων αυτών συμπίπτουν συνεχώς και απολύτως με το στίγμα του Ο/Γ ΚρήτηIV όπως μας τα μετέδωσε σύνδεσμός μας στο VTMIS Λιμενικού Σώματος.
Ο ΠΑΝΘΕΟΝ ανέφερε ότι από το τηλέφωνο του Στόχου 11 έγιναν τρεις κλήσεις προς Ουλαμπακίρ Τουρκίας μεταξύ 00:45 και 01:10 σήμερον όταν το πλοίο έπλεε εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων. Παρακαλούμε μεριμνήσατε για ανίχνευση των αριθμών περιοχής Ουλαμπακίρ 654798, 689406 και 823475 και τη διερεύνηση πιθανής διασύνδεσης των κατόχων τους με πυρήνες τρομοκρατικών ή άλλων οργανώσεων.
Παρακαλούμε ακόμη όπως μεριμνήσετε για μεταφορά του ελέγχου των Στόχων 7 και 11 σε επίπεδο Κόκκινο1 προς Σταθμούς Giocoso. Επισημάνατε σπουδαιότητα υπόθεσης και ζητήσατε αναφορά τους για επιβεβαίωση της αποβίβασης τους εις Βενετία. Ειδικώς στην περίπτωση που οι Στόχοι 7 και 11 εντοπιστούν πλησίον εκκλησιών ή μονών Αγίου Ρόκκου ή στην περίπτωση συνάντησής τους με άλλους ενεργούς Στόχους υποθέσεως 47.Α όλοι οι εμπλεκόμενοι Στόχοι να χαρακτηρίζονται αμέσως σε επίπεδο Κόκκινο3 οπότε και επιβάλλεται η ανάληψη άμεσης κοινής δράσης Σταθμών Giocoso με τον Σταθμό μας. Έναρξη αναφορών Giocoso προς Σταθμό σας σχετικών με υπόθεση 47.Α. από την επιβεβαίωση λήψεως του παρόντος σήματος μας.
Ο Σταθμός 6, σύμφωνα με Κανονισμό, θα παραμείνει ανενεργός λόγω έλλειψης ενεργών Στόχων υποθέσεως 47.Α στην περιοχή ευθύνης του και μέχρι λήψης νεότερου σήματος σας για επαναενεργοποίησή του. Το ταμείο εξόδων του Σταθμού μας θα παραδοθεί εις Σταθμόν Αναφοράς με νεότερο σήμα μας εντός της σήμερον.
16/4/2005, Πάτρα
«Την Στέλλα; Ποια Στέλλα; Ξέρω πολλές Στέλλες. Την Στέλλα κρατάω μαχαίρι, μια άλλη από τα Δολιανά που παράτησε τον άντρα της, επώνυμο δεν ξέρετε;»
«Παπαδημητρίου» είπες.
«Πως λέγεστε κύριε;» ρώτησε ανήσυχος ο ιδιοκτήτης του ψιλικατζίδικου κοιτώντας με την άκρη του ματιού του και την κοπέλα που παρακολουθούσε τακτοποιώντας τα γαριδάκια στα ράφια με ένα βλέμμα γεμάτο ανησυχία.
Είπες όνομα, ζήτησε και ταυτότητα, δεν σε ενοχλούσε πλέον αυτή η διαδικασία που πήγαινε να τυποποιηθεί.
«Με συγχωρείτε κύριε Φωτεινέ αλλά έχουμε φοβηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό με όλους αυτούς που ψάχνουν την Στέλλα. Ναι, την ξέρουμε την Στέλλα που έμενε απέναντι στο 12, μόνο που δεν την λένε Παπαδημητρίου. Αν την ζητούσατε με το πραγματικό της επώνυμο σαν Στέλλα Χατζή, θα σας λέγαμε ότι έχουμε πει και σε όλους τους άλλους που ρωτούσαν στην γειτονιά τους τελευταίους μήνες για το καλό μας το κορίτσι. Πόσοι πάνε Κάτια από τότε που ήρθαν πρώτα εκείνοι οι δυο με τις χοντρόφατσες και ρωτούσαν;»
«Από πέρσι τον Απρίλη. Μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι δυο φορές τον Μάη, μετά εκείνοι οι αγενείς τον Αύγουστο, καταμεσής στην Ολυμπιάδα, που είπαν ότι θα μας έστελναν τον ΣΔΟΕ αν δεν τους λέγαμε που είναι η Στέλλα και κάποιο αρχείο που έψαχναν. Οι τελευταίοι ήταν τον Νοέμβρη» απάντησε η Κάτια με την αλογοουρά και τα καρφάκια στη μύτη όσο έκλεινε βιαστικά τα σκούρα.
«Την γνωρίσαμε απ’ όταν ήρθε από το χωριό της και έπιασε σπίτι απέναντι. Τότε δεν είχαμε το μαγαζί, μας στήριξε πολύ μέχρι να βγούμε από την τρύπα και να ορθοποδήσουμε ψυχολογικά. Στην αρχή είχε δουλειά, μετά τελείωσε το επιδοτούμενο πρόγραμμα και την απέλυσαν όπως και τόσους πολλούς άλλους για να πάρουν σειρά κάποιοι πιο ημέτεροι. Τα έφερνε δύσκολα βόλτα από τότε, τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλο στην τρεχάλα την βλέπαμε, άλλοτε να ψάχνει για δουλειά και άλλοτε για να κάνει ψευτοδουλειές του ποδαριού για να την βγάλει. Κρίμα το κορίτσι, κρίμα τα χρόνια που έφαγε στα Πανεπιστήμια.» Ο ψηλός με το τατουάζ με τη κιθάρα στο λαιμό μίλαγε με ένα κόμπο, σαν κάτι να τον γρατζουνούσε κάτω από την κιθάρα.
«Τριάντα πέντε χρονών και να μη μπορεί να στεριώσει τίποτα. Και εμείς περάσαμε μια από τα ίδια, ανοίξαμε όμως αυτό το μαγαζάκι και τα κουτσοβολεύουμε χάρη στη Στέλλα» είπε η Κάτια αγκαλιάζοντας το μπράτσο του.
«Άφησε κάτι για μένα πριν φύγει;» ρώτησες.
Ο ψηλός ψιλικατζής άνοιξε το συρτάρι που κρατούσε την είσπραξη. Στο ταμείο κάτω από την κερματοθήκη φύλαγε ένα φάκελο αλληλογραφίας.
«Έφυγε πριν ένα χρόνο περίπου. Μας χαιρέτησε μια Κυριακή και δεν την ξαναείδαμε από τότε. Τον Σεπτέμβρη λάβαμε αυτό το γράμμα της. Σε αυτό μας έγραφε να δώσουμε τη φωτογραφία που έστελνε μαζί μόνο σε κάποιο Κώστα Φωτεινό που θα την αναζητούσε με το επώνυμο Παπαδημητρίου. Διαφορετικά, γράφει, αν την έβλεπε άλλος αυτή τη φωτογραφία, μπορεί να έμπαινε σε κίνδυνο και αυτή και εμείς. Εκτός από αυτό, έλεγε να μην ανησυχούμε γι’ αυτήν, ότι περνάει καλά και ότι είναι ευτυχισμένη. Με το γράμμα έστειλε και τα τριάντα πέντε ευρώ που είχε αφήσει βερεσέ, καλή της ώρα όπου και να’ ναι. Εσείς την ξέρατε; Σας είπε ότι είχε στείλει σε μας αυτό το γράμμα; Παπαδημητρίου τον έλεγαν εκείνον με το κοντό μαλλί που την πήρε με το 4 επί 4 εκείνη την Κυριακή; Κινδυνεύει;» είπε παραδίδοντάς σου τον φάκελο.
«Όχι» απάντησες συνοπτικά σε όλες τις ερωτήσεις του. «Αλλά πολύ θα ήθελα να την γνωρίσω από κοντά κάποια μέρα» συμπλήρωσες ρίχνοντας μια ματιά στη φωτογραφία της.
H Φρόσω περίμενε στα Ψηλά Αλώνια στη ίδια καφετερία που την είχες αφήσει. Μιλούσε πάλι με τη μάνα της στο κινητό την ώρα που έμπαινες στη σκιά της μουριάς με εκείνο το σκοτεινό σου ύφος.
«Τι έγινε;» ρώτησε κλείνοντας το τηλέφωνο.
Άφησες τον φάκελο πάνω στο τραπέζι.
«Ωραία κοπέλα, μ’ αρέσουν και αυτά που φοράει, τζιν και στράπλες. Έχει φωτογένεια, θα την έλεγες μοντέλο. Κοίτα και το χαμόγελο, μόνο με την ομίχλη δεν μοιάζει» σχολίασε.
«Κοίτα και πίσω από τη φωτογραφία, έχει και άλλο μήνυμα για μένα.»
Έγραφε: Ημερολόγιο καταστρώματος Dartmuth. Άγιος Ιωάννης, Δήμος Παρελίων.
«Νομίζω ότι έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πολύ αυτή η ιστορία που μοιάζει με το παιγνίδι του χαμένου θησαυρού. Άντε τώρα, και άλλο μήνυμα για αποκρυπτογράφηση. Που είναι τώρα αυτός ο Παρελίων, μήπως ξέρεις;» ρώτησες κακόκεφα.
«Η σφραγίδα πάντως είναι του Ταχυδρομείου της Κέρκυρας, το γράμμα στάλθηκε από εκεί στις 30 Σεπτεμβρίου. Για δες και εδώ.»
Κοίταξες πίσω από την εικόνα της Ομίχλης. Ποζάρισε χαμογελώντας γλυκά στον φακό μπροστά στην αυλόπορτα ενός σπιτιού κάτω από το οικόσημό του. Ήταν το ίδιο με εκείνο με τις αλεπούδες που είχε το χάλκινο κλειδί που άφησε ο Πορφύρης στο ΝΕΟΝ. Στην κάτω δεξιά γωνιά της ήταν ψηφιακά τυπωμένη μια ημερομηνία: 29.09.2004.
«Κάποιος πρέπει να κρατούσε την φωτογραφική μηχανή για να βγει αυτή η ψηφιακή φωτογραφία, δεν νομίζεις;» Χαμογελούσε πάλι με τα μάτια θριαμβευτικά.
Ανατρίχιασες.
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε εκείνη την επισκόπηση». Ρούφηξε από το καλαμάκι μια γερή από τον δεύτερο χυμό πορτοκάλι που παρήγγειλε.
«Συμφωνώ, είναι πολύ ωραία η μέρα, μπορούμε να μείνουμε ακόμα εδώ δυο-τρεις ώρες και να γυρίσουμε στην Αθήνα πριν σκοτεινιάσει» είπες. «Θα ξεκινήσεις εσύ για να βρούμε τι ταμείο έχουμε μέχρι τώρα;»
«Εντάξει. Ας πάρουμε τα γεγονότα που ξέρουμε από την αρχή και ας αφήσουμε τις υποθέσεις γι’ αυτά που δεν ξέρουμε γι’ αργότερα. Ξέρουμε ότι ο Πορφύρης συμμετείχε σε κάποια επιτροπή σοφών της Ένωσης που είχε να κάνει με θέματα προβολής της προληπτικής ιατρικής. Ο Λάσκος σου είπε ότι ο καθηγητής σου του εκμυστηρεύτηκε ότι το περιεχόμενο της δουλειάς του σε αυτή την επιτροπή ήταν απόρρητο. Ξέρουμε ότι μετά την διεύρυνση της LPL με τον Περμούτι, ο Πορφύρης δεχόταν πιέσεις.»
«Όχι, αυτό δεν το ξέρουμε» είπες, «το υποθέτουμε, οι πιέσεις μπορεί να ήταν άσχετες με τον Περμούτι. Αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία, συνέχισε.»
«Εντάξει, το υποθέτουμε, έχεις δίκαιο. Ο Πορφύρης, κατά τα λεγόμενα του Λάσκου, την ίδια εποχή ήταν άρρωστος και έκανε θεραπεία για καρκίνο στο στομάχι. Αυτό μπορούμε να το αποδείξουμε μόνο αν μπορέσουμε να βρούμε τον ιατρικό του φάκελο στο νοσοκομείο ή την κλινική που έκανε την θεραπεία του. Ο Πορφύρης για κάποιους λόγους που δεν τους ξέρουμε ακριβώς, αποφάσισε να εξαφανιστεί πέρσι την άνοιξη μαζί με αυτό το κορίτσι. Ξέρουμε ότι μέχρι το τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη ήταν ζωντανός.»
«Και αυτό δεν το ξέρουμε, αλλά είναι μια πολύ ισχυρή υπόθεση μετά από αυτή την φωτογραφία. Συνέχισε» είπες.
«Πριν τα βροντήξ’ όλα χάμου, και σε αφήσει και σένα σίξυλο, σχεδίασε πολύ καλά τις επόμενες κινήσεις του. Ήξερε ότι θα τον έψαχναν όλες οι αρχές, ίσως για τα μυστικά που λέει ότι έχει στα χέρια του και φοβόταν μην παραπέσουν σε λάθος χέρια.»
«Ναι, αυτό το ήξερε, δεν χωράει πια καμιά αμφιβολία. Αλλά αυτό το ζήτημα θέλει πολύ ανάλυση. Αν τα μυστικά που λέει ότι είχε σχετίζονταν με την LPL ή με κάποια άλλη δουλειά που του είχαν αναθέσει οι αρχές, τι να είναι αυτό που προσπαθεί να κρύψει από αυτές τις αρχές και θέλει να το βρω μόνο εγώ; Λάθος χέρια είναι οι αρχές; Ή μήπως κάποιες αρχές δεν θέλουν να βγουν στο φως πράγματα που έχουν στα χέρια τους κάποιες άλλες αρχές; Δεν ξέρουμε καν ποιες είναι αυτές οι "αρχές" αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εμπλέκονται πολλές, θα σου πω μετά για το πόσες πέρασαν από το ψιλικατζίδικο των παιδιών ψάχνοντας τον Πορφύρη. Και η κάθε μια τους έψαξε ανεξάρτητα από τις άλλες να βρει την Στέλλα για να φτάσουν στον Πορφύρη, άρα ότι ψάχνουν ίσως να ενδιαφέρει πολλούς. Ξέρουμε ότι δεν την είχαν εντοπίσει μέχρι τον Νοέμβρη που έκαναν την τελευταία απόπειρα να μάθουν κάτι στη γειτονιά της. Την ίδια περίπου εποχή έπαψαν να στέλνουν και τις αναφορές στον Λάσκο για τα τηλεφωνήματα που έκανε η γυναίκα του απ’ το Κέιπ Τάουν. Έτσι;»
Συμφώνησε. Συνέχισες.
«Απ’ τα δυο μηνύματα που έστειλε στον Λάσκο πριν εξαφανιστεί, φαίνεται ότι είχε καταστρώσει ένα καλό σχέδιο διαφυγής. Στην Τελευταία Πράξη, που δεν ήταν καθόλου η τελευταία του όπως φαίνεται, μας είπε για το κλειδί με το συνθηματικό και το οικόσημο του σπιτιού αυτής της φωτογραφίας με την Στέλλα. Την φωτογραφία την τράβηξε έξι μήνες μετά και την έστειλε στα παιδιά απέναντι, για να μου την παραδώσουν εμένα μετά από ένα χρόνο από την εξαφάνιση του, αφού προηγουμένως μπλέχτηκε και ο Λάσκος για να γίνει τελικά αυτή η συνάντηση στο ψιλικατζίδικο. Έχω την αίσθηση ότι παίζει αριστοτεχνικά με τον χρόνο και σκηνοθετεί τις κινήσεις μας έχοντας προβλέψει τις αντιδράσεις τόσων σαν να είναι σκηνοθέτης-μεγαλοφυΐα του βωβού κινηματογράφου. Συμφωνείς;»
«Ναι, φρόντισε πολύ προσεκτικά να την κρύψει αυτή την φωτογραφία μέχρι να φτάσει στα χέρια σου. Το κλειδί με το οικόσημο το άφησε στο ΝΕΟΝ. Αν το εύρισκε κάποιος τυχαία δεν θα μπορούσε να ξέρει ποια κλειδαριά ανοίγει. Την κλειδαριά την φωτογράφησε και την έστειλε στους φίλους της Στέλλας με την οδηγία να την παραδώσουν μόνο σε αυτόν που θα ήξερε το συνθηματικό "Παπαδημητρίου". Μόνο εσύ θα μπορούσες να τα βρεις όλα αυτά, μιας και μόνο εσύ μπορούσες να καταλάβεις το μέρος που είχε κρυμμένο το κλειδί από εκείνο το τραγούδι και να δεις την συνομιλία τους στο ίντερνετ. Τώρα μας καλεί να πάμε σε αυτό το σπίτι που πρέπει να βρίσκεται κάπου στην Κέρκυρα. Και να δεις που εκεί θα μας εξηγηθούν πολλά. Μόνο έχω μια απορία, κάτι δεν μου κολλάει» είπε. «Άρχισαν να τρέχουν να βρουν τον Πορφύρη μόνο μετά που εξαφανίστηκε, έτσι; Τότε πότε έμαθαν για την Στέλλα και που μένει;»
«Ή τον παρακολουθούσαν πριν εξαφανιστεί ή…»
« Ή την εντόπισαν που μένει μετά από την εξαφάνιση τους από τις κλήσεις που θα είχε κάνει από το κινητό της στα τηλέφωνα του Πορφύρη και που τις βρήκαν όταν άρχισαν να τον ψάχνουν. Ξέρω πως γίνεται αυτό, μου το είχε εξηγήσει ο πρώην μου που δούλευε σε εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Πιάνουν τα σήματα από το τηλέφωνο προς τις κεραίες, τα φυλάνε και τα αναλύουν με κάτι που λένε «τριγωνισμό». Έτσι μπορούν να βρουν ανά πάσα στιγμή την θέση του κινητού με ακρίβεια δέκα μέτρων. Αλλά δεν νομίζω ότι παρακολουθούσαν τον Πορφύρη πριν εξαφανιστεί. Και αν τον παρακολουθούσαν, δεν θα έφταναν και στις συνομιλίες του στα τσατ του ίντερνετ απ’ όπου φαίνεται ότι επικοινωνούσε κυρίως με τη Στέλλα. Μπορεί να άκουγαν και να κατέγραφαν από παλιά τις συνομιλίες του στο τηλέφωνό, όπως κάνανε και με τον Λάσκο μετά. Έτσι μπορεί να ήξεραν το όνομα της Στέλλα Χατζή, αυτό ναι. Το πιο πιθανό είναι ότι σύνδεσαν το πραγματικό όνομά της με τον εντοπισμό του σπιτιού της που έκαναν μετά. Ή κάποια στιγμή μπορεί να είχε αναφέρει την διεύθυνσή της στον Πορφύρη από το κινητό της. Όμως ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος καθηγητής ήταν σε απόρρητες επιτροπές, σιγά μη τους παρακολουθούν όλους τόσο πολύ ώστε να φτάνουν να παρακολουθούν και τα ραντεβουδάκια τους στα τσατ του ίντερνετ, θα είχανε φαλιρίσει. Έτσι το ψεύτικο όνομα Παπαδημητρίου που έγραφε στο κουδούνι δεν θα ήταν εύκολο να το ξέρουν πριν από την εξαφάνιση του Πορφύρη» δήλωσε κάνοντας την τελική σούμα.
Σκεφτόσουν τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων όσων σχετίζονταν άμεσα με τον Πορφύρη και πριν από την εξαφάνισή τους, άρα και του δικού σου. Δεν θα είχαν απολύτως κανένα λόγο να τις διακόψουν μετά από την εξαφάνιση του Πορφύρη, το αντίθετο μάλιστα. Μένατε σκεπτικοί και οι δυο να παρακολουθείτε τα πιτσιρίκια που έπαιζαν δίτερμα στο γκαζόν της πλατείας φωνάζοντας το ένα το άλλο «εδώ τη μπάλα ρε μινάρα, δώσε πάσα ρε μινάρα». Κάτι έλαμψε μέσα σου, η βρισιά σε έκανε να πεταχτείς σαν ελατήριο από το κάθισμα.
«Κάπου άκουσα ότι στην Κέρκυρα γίνεται το πιο όμορφο Πάσχα. Σήκω, έχουμε να κάνουμε ψώνια, τα μαγαζιά σήμερα κλείνουν στις έξι και δεν έχουμε πάρει μαζί μας ούτε δεύτερο εσώρουχο» της είπες. «Έχει μονάδες το καρτοκινητό σου;»
Έβγαλες δύο εισιτήρια για Βενετία με καμπίνα πρώτης θέσης στα ονόματα που έγραφαν οι ταυτότητές σας. Πιο δίπλα έκοβαν εισιτήρια της γραμμής Πάτρα- Κέρκυρα- Αγκόνα. Έβγαλες και άλλα δυο για Κέρκυρα σε δίκλινη καμπίνα στα ονόματα Πέτρος και Ουρανία Κουρή και ένα για τη μηχανή, με το άλλο πλοίο που θα έφευγε τα μεσάνυχτα. Δεν ζήτησαν ταυτότητες, ήταν διαδρομή εσωτερικού, για την μηχανή είπες τα γράμματα με άλλη σειρά.
Έξω από το λιμάνι της Πάτρας είχε στηθεί ένας καταυλισμός με χαρτόκουτα από τους Κούρδους που προσπαθούσαν να τρυπώσουν σε κάποιο φορτηγό που έφευγε για Ιταλία αφού ξεφύγουν από τους λιμενικούς που καραδοκούσαν. Ένα νέο ζευγάρι, είκοσι με εικοσιδυό χρονών παιδιά θα ήταν, κάθονταν κάτω απ’ τον ήλιο στο περβάζι του πεζοδρομίου μπροστά από ένα χάρτινο σπίτι ντυμένο με νάυλον κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Περίμεναν απελπισμένα να γίνει κάποιο θαύμα για να μπορέσουν να ταξιδέψουν. Πλησίασες, έδωσες τα δύο εισιτήρια για την Βενετία, τα κινητά σας τηλέφωνα και διακόσια ευρώ στο αγόρι που σε κοιτούσε με ορθάνοιχτα τα μάτια.
«Προλαβαίνετε, πάρε το κορίτσι σου και τρέχα» είπες δείχνοντας του με νοήματα το καράβι που ετοιμαζόταν να λύσει. Σιγουρεύτηκες ότι τους άφησαν να μπουν, είχαν γνήσια εισιτήρια πρώτης θέσης άρα ήταν υπεράνω πάσης υποψίας ότι το σκούρο χρώμα του δέρματος τους ήταν επειδή προσπαθούσαν να βρουν στον ήλιο μοίρα.
Την επόμενη τα ξημερώματα στο λιμάνι της Κέρκυρας έψαχνες με την Φρόσω να βρεις στον χάρτη του νησιού κατά που πέφτει ο Άγιος Ιωάννης του Δήμου Παρελίων.
Δεν ήταν δυνατό να γνωρίζεις τότε ότι την ίδια εκείνη ώρα, ο Σταθμός 6 στο Κέντρο Συντονισμού για την υπόθεση 47.Α -που έπαιρνε άλλες διαστάσεις, ανέφερε με ένα μήνυμα όπως αυτό:
Προς Σταθμό Συντονισμού
Υπόθεση 47.Α ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ.
17/4/05 08:20
Αναφέρω τηλεφωνικές κλίσεις την 16/4/05 των Στόχων 7 και 11 από σημείο εκατό μέτρων πλησίον κατοικίας της Στόχου 3 εις Πάτραν. Κατόπιν τούτου αυτομάτως χαρακτηρίστηκαν σε επίπεδο παρακολούθησης Κόκκινο1 σύμφωνα με πάγια διαταγή Σ.209/7.4.04. Μετά την αλλαγή χαρακτηρισμού παρακολούθησής τους, εντοπίστηκαν στις 12:15 σήματα κινητού τηλεφώνου του Στόχου 7 ο οποίος παρέμεινε επί εικοσάλεπτο σε απόσταση είκοσι μέτρων από την κατοικία του Στόχου 3.
Ακολούθως στις 16:36 ο Στόχος 7 διενήργησε ανάληψη 4.000 ευρώ από τον λογαριασμό του 131.006.007896 από αυτόματο μηχάνημα συναλλαγών της Αγροτικής Τραπέζης Λιμένος Πατρών. Στις 17:12 αγοράστηκαν στα ονόματα των Στόχων 7 και 11 εισιτήρια πρώτης θέσης για το οχηματαγωγό Κρήτη IV που απέπλευσε σήμερον στις 18:00 προς Βενετία Ιταλίας μέσω Ηγουμενίτσας.
Οι σύνδεσμοί μας στους σταθμούς αναφοράς ΠΑΝΘΕΟΝ και ΤΟΜ ανέφεραν συνεχώς και ανεξαρτήτως κίνηση σημάτων των στόχων 7 και 11 στην θαλάσσια περιοχή Δυτικής Ελλάδος και ανοικτά των Αλβανικών ακτών με κατεύθυνση βόρεια προς Ιταλία μέχρι της στιγμής απώλειας σύνδεσης μαζί τους. Οι θέσεις των σημάτων αυτών συμπίπτουν συνεχώς και απολύτως με το στίγμα του Ο/Γ ΚρήτηIV όπως μας τα μετέδωσε σύνδεσμός μας στο VTMIS Λιμενικού Σώματος.
Ο ΠΑΝΘΕΟΝ ανέφερε ότι από το τηλέφωνο του Στόχου 11 έγιναν τρεις κλήσεις προς Ουλαμπακίρ Τουρκίας μεταξύ 00:45 και 01:10 σήμερον όταν το πλοίο έπλεε εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων. Παρακαλούμε μεριμνήσατε για ανίχνευση των αριθμών περιοχής Ουλαμπακίρ 654798, 689406 και 823475 και τη διερεύνηση πιθανής διασύνδεσης των κατόχων τους με πυρήνες τρομοκρατικών ή άλλων οργανώσεων.
Παρακαλούμε ακόμη όπως μεριμνήσετε για μεταφορά του ελέγχου των Στόχων 7 και 11 σε επίπεδο Κόκκινο1 προς Σταθμούς Giocoso. Επισημάνατε σπουδαιότητα υπόθεσης και ζητήσατε αναφορά τους για επιβεβαίωση της αποβίβασης τους εις Βενετία. Ειδικώς στην περίπτωση που οι Στόχοι 7 και 11 εντοπιστούν πλησίον εκκλησιών ή μονών Αγίου Ρόκκου ή στην περίπτωση συνάντησής τους με άλλους ενεργούς Στόχους υποθέσεως 47.Α όλοι οι εμπλεκόμενοι Στόχοι να χαρακτηρίζονται αμέσως σε επίπεδο Κόκκινο3 οπότε και επιβάλλεται η ανάληψη άμεσης κοινής δράσης Σταθμών Giocoso με τον Σταθμό μας. Έναρξη αναφορών Giocoso προς Σταθμό σας σχετικών με υπόθεση 47.Α. από την επιβεβαίωση λήψεως του παρόντος σήματος μας.
Ο Σταθμός 6, σύμφωνα με Κανονισμό, θα παραμείνει ανενεργός λόγω έλλειψης ενεργών Στόχων υποθέσεως 47.Α στην περιοχή ευθύνης του και μέχρι λήψης νεότερου σήματος σας για επαναενεργοποίησή του. Το ταμείο εξόδων του Σταθμού μας θα παραδοθεί εις Σταθμόν Αναφοράς με νεότερο σήμα μας εντός της σήμερον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου